برخی از مردم به طور کامل رژیم می‌گیرند . وقتی که اکثر رژیم‌های سنتی کنترل وزن در درازمدت به شکست می‌انجامند، چه کسی می‌تواند به آن‌ها ایراد بگیرد؟ دیگران دارند می‌بیند که چگونه اکثر مردم با تمام وجود برای لاغر شدن تلاش می‌کنند، و تصمیم راسخ دارند که دچار پریشانی نشوند . آشکار است که در بسیاری از رژیم‌ها محرومیت به قدری شدید است که رژیم گیرنده در نهایت دست از آن‌ها می‌کشد .
افراد دیگر یعنی، آن‌هایی که کاملاً یا تقریباً وزن متعادلی دارند، ممکن است ضرورتاً‌خوب غذا نخورند . همة ما زیر بمباران تبلیغاتی قرار داریم که می‌گوید غذایی که می‌خوریم از نظر غذایی ارزش کافی دارد، ولی به یقین خوب روش است که ما شکر بسیار زیاد، چربی اشباع شده (جامد) فراوان، نمک زیاد، و مقدار ناکافی الیاف گیافی می‌خوریم . میزان بسیار بالای اختلالات وحشتناک گردش خون (از جمله حمله‌ها و سکته‌های قلبی) در ارتباط با برنامه غذایی بسیار غنی و فقدان نسبی ورزش و تحرک است که بروز می‌کنند، حتی کودکان از نارسایی و بی کفایتی غذایی رنج می‌برند، دندان‌هایشان می‌پوسد، بیماری شریانی می‌توند در کودکی آغاز شود؛ حتی رفتار پر تحرک کودکان ممکن است تا حدی با برنامه غذایی آنان مربوط باشد .با وجود این مسائل، اکثر مردم انتظار دارند 80 ـ 70 سال عمر کنند . آیا این کافی است؟
در واقع، اشتباه است اگر تصور شود که برنامه غذایی کنونی شما موجب خواهد شد عمری طولانی و فعال داشته باشید . مردم (چه زن، چه مرد) اغلب در سنین جوان‌تر حملات قلبی کُشنده پیدا می‌کنند . حمله قلبی در سن 80 ـ 75 سالگی، نزدیک پایان زندگی، پیش نمی‌آید . این حمله می‌تواند خیلی زودتر به سراغ انسان بیاید و ناتوانی‌های جسمی و روحی به همراه آورد . چه کسی دوست دارد 10 یا 20 سال آخر عمر خود را با بی‌اختیاری دفع ادرار بگذراند، یا نتواند درست صحبت کند، یا مسایل دشوار حافظه داشته باشد، یا نتواند راه برود؟مسئله، تنها سکته‌ها و حمله‌های قلبی نیست . به عنوان مثال، بیماری‌هایی مانند دیابت (مرض قند)، روماتیم، و ورم مفاصل (آرتریت‌ها) همه با برنامه غذایی در ارتباطند . چاق بودن، بد غذا خوردن و نامناسب ورزش کردن، بسیاری از بیماریها را تشدید می‌کند و بر کیفیت زندگانی اثر می‌گذارد . بنابراین، تغییر یافتن ارزش دارد، منتهی اصل این است که در این روند، زندگانی روزمرّه خود را به تباهی نکشانید . گاهی می‌شنوید که می‌گویند، طور دیگر غذا خوردن، و یا وزن متناسب پیدا کردن به زحمت‌اش نمی‌ارزد؛ این افراد می‌گویند آن‌ها زندگی کوتاه و شاد را به عمری طولانی همراه با بدبختی ترجیح می‌دهند . اگر که راه رسیدن به سلامتی و شادابی سخت و پر دردسر بود، این استدلال می‌توانست چیزی و باری با خود داشته باشد .
افراد دیگر یعنی، آن‌هایی که کاملاً یا تقریباً وزن متعادلی دارند، ممکن است ضرورتاً‌خوب غذا نخورند . همة ما زیر بمباران تبلیغاتی قرار داریم که می‌گوید غذایی که می‌خوریم از نظر غذایی ارزش کافی دارد، ولی به یقین خوب روش است که ما شکر بسیار زیاد، چربی اشباع شده (جامد) فراوان، نمک زیاد، و مقدار ناکافی الیاف گیافی می‌خوریم . میزان بسیار بالای اختلالات وحشتناک گردش خون (از جمله حمله‌ها و سکته‌های قلبی) در ارتباط با برنامه غذایی بسیار غنی و فقدان نسبی ورزش و تحرک است که بروز می‌کنند، حتی کودکان از نارسایی و بی کفایتی غذایی رنج می‌برند، دندان‌هایشان می‌پوسد، بیماری شریانی می‌توند در کودکی آغاز شود؛ حتی رفتار پر تحرک کودکان ممکن است تا حدی با برنامه غذایی آنان مربوط باشد .با وجود این مسائل، اکثر مردم انتظار دارند 80 ـ 70 سال عمر کنند . آیا این کافی است؟
در واقع، اشتباه است اگر تصور شود که برنامه غذایی کنونی شما موجب خواهد شد عمری طولانی و فعال داشته باشید . مردم (چه زن، چه مرد) اغلب در سنین جوان‌تر حملات قلبی کُشنده پیدا می‌کنند . حمله قلبی در سن 80 ـ 75 سالگی، نزدیک پایان زندگی، پیش نمی‌آید . این حمله می‌تواند خیلی زودتر به سراغ انسان بیاید و ناتوانی‌های جسمی و روحی به همراه آورد . چه کسی دوست دارد 10 یا 20 سال آخر عمر خود را با بی‌اختیاری دفع ادرار بگذراند، یا نتواند درست صحبت کند، یا مسایل دشوار حافظه داشته باشد، یا نتواند راه برود؟مسئله، تنها سکته‌ها و حمله‌های قلبی نیست . به عنوان مثال، بیماری‌هایی مانند دیابت (مرض قند)، روماتیم، و ورم مفاصل (آرتریت‌ها) همه با برنامه غذایی در ارتباطند . چاق بودن، بد غذا خوردن و نامناسب ورزش کردن، بسیاری از بیماریها را تشدید می‌کند و بر کیفیت زندگانی اثر می‌گذارد . بنابراین، تغییر یافتن ارزش دارد، منتهی اصل این است که در این روند، زندگانی روزمرّه خود را به تباهی نکشانید . گاهی می‌شنوید که می‌گویند، طور دیگر غذا خوردن، و یا وزن متناسب پیدا کردن به زحمت‌اش نمی‌ارزد؛ این افراد می‌گویند آن‌ها زندگی کوتاه و شاد را به عمری طولانی همراه با بدبختی ترجیح می‌دهند . اگر که راه رسیدن به سلامتی و شادابی سخت و پر دردسر بود، این استدلال می‌توانست چیزی و باری با خود داشته باشد .
با این وجود، اگر در راه درستی گام بگذارید، این امر می‌توان راهی آسان، و گردشی خوش‌آیند در یک کشور باشد، نه کوشش جانفرسا برای صعود به قله اورست . تغییر کردن و به شیوة سالم زندگانی دست‌یافتن می‌تواند ساده و آسان و بسیار لذت‌بخش باشد . آنچه را که در این کتاب توصیه می‌کنیم، دنبال کنید؛ به تمامی هدف‌های سلامتی و شادابی خود دست خواهید یافت .
نظرات