
اين امر چهار دليل دارد:
1 ـ تعداد وعده های غذايی از 5 نوبت به يك يا دو نوبت تبديل می شود و برای این است که چاق ها در ماه مبارک چاق تر مي شوند.
2 ـ معمولاً بعد از افطار، چاق ها مشغول خوردن زولبيا، باميه ، باقلوا و… مي شوند ولی لاغرها به تماشا اكتفا مي كنند. ناگفته نماند که یک عدد زولبیای 100 گرمی 450 کالری دارد . و صدگرم باقلوا 550 کالری است. مجموع کالری صد گرم از این دو شیرینی معادل 1000 کاری می شود واگر هزار را تقسیم بر 7/7 بکنیم نتیجه 130 گرم دنبه در هر روز تولید می شود و اگر 30 روز ماه مبارک را در نظر بگیریم ، مجموع افزایش وزن روزه دار در ماه مبارک رمضان برای خوردن این شیرینی نزدیک به چهار کیلوگرم خواهد بود ، واین حقیقتی است که عملا آن را در روزه داران در عید فطر همیشه مشاهده می کنیم .
3 ـ برگزاری مجالس افطار كه يكی از سنتهای ديرينه ی ما مسلمانان به حساب مي آيد، مزيد بر علت شده و افراد چاق كه نمي توانند از اين گونه مجالس و سفره ها براحتی دست بكشند، قطعا در این ماه چاق تر مي-شوند.
4 ـ فعاليت بدنی بيشتر افراد در ماه مبارك رمضان كاهش مى يابد ودر مقابل خواب آنان بیشتر می شود مخصوصا که خواب روزه دار در ماه مبارك عبادت به حساب مي آيد . در نتيجه نياز انسان به سوخت (كه همانا غذا مي باشد) كم می شود.ولی عملاً دريافتي ها به علت های مختلف بيشتر می شود و در نتيجه فرد مزبور چاق تر می شود.

نظرات