مسواک‌ها به همان سهولت که سطح رویین و پشتی دندان‌ها را تمیر می‌کنند، نمی‌توانند بین دو دندان را که در همسایگی هم هستند تمیز کنند بنابراین باید از نخ دندان استفاده کرد.نخ دندان می‌تواند به‌راحتی بین دندان‌ها حرکت کرده و با خارج کردن مواد غذایی از شکل‌گیری پلاک بر روی سطوح میانی دندان‌ها پیشگیری کرد.اگر تنها از مسواک استفاده شود و از نخ دندان استفاده نکنیم، پوسیدگی از بین دندان‌ها آغاز می‌شود و معمولاً در مطب دندان‌پزشکان بیشتر کسانی که مراجعه می‌کنند دچار پوسیدگی از بین دندان‌ها شده‌اند که این پوسیدگی به سمت اطاق عصب پیش رفته است.
معمولاً خمیر دندان‌های استاندارد حاوی ماده ضدعفونی کننده، خوشبو کننده، فلوراید برای تقویت کننده مینای دندان و کف کننده برای برداشتن پلاک از روی دندان هستند.
میکروب یا میکروب کش یا متوقف کننده تاثیرات منفی میکروب‌ها هستند و دهانشویه‌های آنتی‌پلاک برداشته‌شدن پلاک غذایی از روی دندان‌ها را تسهیل می‌کند.
دهانشویه‌های آنتی پلاک باید قبل از مسواک کردن قرقره شوند تا پلاک میکروبی در هنگام مسواک کردن به راحتی از روی دندان‌ها جدا شود اما دهانشویه‌های آنتی باکتریال معمولاً باید توسط دندانپزشک تجویز شوند و مصرف خودسرانه این دهانشویه‌ها توسط بیمار اشتباه است زیرا انسان به‌طور طبیعی یک‌سری فلور میکروبی دارد که استفاده زیاد از یک نوع دهانشویه ممکن است باعث ازبین رفتن بالانس فلور طبیعی دهان و مساعد شدن زمینه برای رشد قارچ ها شود.
زمانی که به مسواک و نخ دندان و دهانشویه دسترسی نداشته باشیم می‌توان با برخی مواد غذایی از آسیب دیدگی و پوسیدگی دندان تا حدی پیشگیری کرد برای مثال گفته می‌شود غذای خود را با نمک آغاز و به پایان برسانید زیرا نمک می‌تواند با قلیایی کردن محیط دندان فعالیت میکروب‌های اسید دوست را کمتر کرد.
مواد فیبری مثل سیب و هویج باعث حالت خودشویی و تمییز شدن لثه‌ها و دندان‌ها و در نتیجه سلامت لثه‌ها می‌شود.
پنیر نیز با دادن حالت قلیایی به محیط دهان باعث کاهش تاثیرات مخرب میکروب‌های اسید دوست بر دندان‌ها می‌شود.
نظرات