پرخوری تنها عامل چاقی نیست

متخصصان تغذیه اخیرا به یافته‌های جدیدی درباره سوخت‌وساز بدن دست‌ یافته‌اند که نشان می‌دهد اینکه «چه چیزی می‌خوریم»، در چاق شدن ما، بیشتر از اینکه «چقدر می‌خوریم» تأثیر دارد. اگرچه زیاد خوردن می‌تواند بخشی از مشکل باشد؛ شواهدی وجود دارد مبنی بر این که مصرف غذاهای بی‌کیفیت، به ویژه کربوهیدرات‌های فرآوری شده، باعث افزایش وزن می‌شوند. هرچند آن‌ها را در حجم کم یا معمولی بخورید.

چاقی بخش شایان توجه‌ای از مردم را در معرض خطر بیشتر بروز بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع دو و حتی انواع خاصی از سرطان قرار داده است. این یافته‌ها نشان داده‌اند چاقی بیشتر افرادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که در مناطق محروم زندگی می‌کنند.

مقاله جدیدی در مورد علل چاقی در مجله “تغذیه بالینی در آمریکا” منتشر شده که نشان می‌دهد چاقی با مصرف غذاهای بی‌کیفیت و کربوهیدرات‌های فرآوری شده، بیشتر مرتبط است تا با پرخوری.

نویسندگان این مقاله استدلال می‌کنند که بر اساس مدلی جدید مربوط به علت چاقی و مدیریت وزن، موسوم به «مدل کربوهیدرات-انسولین»، مسئولیت شیوع چاقی بر گردن الگوهای رژیم غذایی مدرن است. مصرف بیش‌ از حد غذاهایی با بار قندی بالا، به ویژه کربوهیدرات‌های فرآوری شده و سریع هضم، باعث این نوع چاقی می‌شود. بر اساس این مدل، غذاهای ناسالم باعث واکنش‌های هورمونی می‌شوند که متابولیسم ما را به‌طور اساسی تغییر می‌دهد. در نتیجه باعث ذخیره چربی، افزایش وزن و چاقی می‌شود.

متخصصان می‌گویند: هنگامی‌که ما کربوهیدرات‌های بسیار فرآوری شده می‌خوریم، بدن ترشح انسولین را افزایش می‌دهد و ترشح گلوکاگون را سرکوب می‌کند. این به نوبه خود به سلول‌های چربی علامت می‌دهد که کالری بیشتری ذخیره کنند. در نتیجه کالری کمتری برای سوخت ماهیچه‌ها و سایر بافت‌های فعال متابولیکی در اختیار بدن قرار می‌گیرد.

مدل کربوهیدرات-انسولین به جای اینکه مردم را به کمتر خوردن ترغیب کند، راهبردی که در درازمدت جواب نمی‌دهد، راه دیگری را پیشنهاد می‌کند که آن تمرکز بیشتر روی “آنچه می‌خوریم” است.