دلیل اصلی تنفر مردم از ورزش چیست؟

هفته ای نیست که محققان نتایج تحقیقات خود درباره مزایای ورزش و اینکه چه مقدار ورزش برای سلامتمان مفید است منتشر نکنند. برخی تحقیقات می گویند هفته ای 30 دقیقه کافیست! برخی دیگر هم سخت گیر هستند می گویند اگر می خواهی نتیجه بگیری روزی یک ساعت باید ورزش کنی. منتشر کنندگان چنین مطالبی هدفشان افزایش فعالیت بدنی جامعه و البته ارائه میان برهایی است که مردم بتوانند با کمک آنها به تناسب اندام برسند.

اما همه ی آنها یک نکته را نادیده گرفته اند.

اگر همه محققان اتفاق نظر دارند که ورزش برای سلامت انسان مفید است و دائم توصیه اش می کنند، چرا طبیعت انسان به صورتی است که دائم دنبال بهانه تراشیدن برای اجتناب از ورزش است؟ اینجاست که سوالی بسیار ارزشمند تر مطرح می شود، چطور می توانیم برنامه ورزشی پیدا کنیم که واقعا از آن لذت ببریم؟

ورزشی که می کنید هرچه می خواهد باشد، 30 دقیقه ای، یک جلسه در هفته، زیر سقف، بیرون در هوای آزاد، نفس بر و با شدت بالا، آرام و آرامش بخش، در طی این چند سالی که مشغول ورزش هستم یک چیز را خوب یاد گرفتم بهترین شیوه برای انجامش این است که خودت بخواهی و از آن لذت ببری.

هر بار کسی از من می پرسد که چه ورزشی انجام دهد بهتر است، چه بخواهد وزن کم کند، به بدنش حجم بدهد، و یا برای یک مناسبت آماده شود جواب من همیشه یکی است: خودت چی دوست داری؟ همیشه باید با تمایل شروع کرد.

من برنامه های ورزشی زیادی را انجام دادم که واقعا از آنها متنفر بودم. مقاله ها و تحقیقات را همیشه دنبال می کنم، وقتی خواندم که بهترین روش انجام ورزش هوازی انجام حرکات ترکیبی با شدت بالاست، تردمیل را تبدیل به یکی از ورزش های هفتگی خود کردم. کاری نداریم که چقدر از تردمیل بدم می آید، حدس بزنید این برنامه چقدر طول کشید؟ فقط چند جلسه! دلیلش اشتباه محققان در تحقیقات نبود – این نوع ورزش واقعا جواب می دهد، تقصیر از خودم بود، چون فکر می کردم می توانم خود را مجبور به کاری کنم که در واقع اصلا دوستش ندارم.

مدتی طول کشید، اما همین که ارزش تمایل را درک کردم، رابطه ام با ورزش به کلی تغییر کرد. به جای اینکه یک وظیفه باشد تبدیل به یک انتخاب شد.

برای شروع سعی کردم بیشتر روزهای هفته فعال باشم،  به هر نحوی. فعالیتی را انجام میدادم که آن روز فکر می کردم درست است. بیخیال تحقیقات شدم. دیگر زیاد نگران شماره های روی ترازو و اینکه چند دقیقه ورزش می کنم و چقدر کالری می سوزانم نبودم.

لیستی از ورزش هایی که انجامش برایم لذت بخش بود درست کردم، پیاده روی با دوستان، یوگا و هر چه فکر می کردم برایم خوشایند است. بعد از یک روز پرفشار کاری، انجام فعالیتی که از آن لذت می بردم کمکم می کرد آرام شوم. روزهایی که متوجه می شدم بهانه ها قدرت اراده ام را سست می کنند رو به ورزشی مانند یوگا می آوردم.

به این کارها به عنوان ورزش نگاه نمی کردم، بلکه فعالیت هایی لذت بخش بود، دیگر برنامه ای در کار نبود که موظف به پیروی از آن باشم، بلکه انتخاب هایی بود که خودم بر اساس احساسی که آن روز داشتم انجام می دادم. حالا دیگر فعال ماندن ساده شده بود. از زمانی که اجازه دادم تمایلاتم راهنمایم باشد فعالیت های زیادی پیدا کرده ام که دوستشان دارم.

کم کم به کار با وزنه علاقه پیدا کردم و دیدم که می توانم به سراغ وزنه های سنگین تر هم بروم. پیاده روی با دوستان جای خود را به دویدن داد، یوگای سبک جای خود را به حرکات سنگین تر یوگا داد و حالا دیگر هفته هایم بدون انجام این کارها سپری نمی شود.

چیزی که یاد گرفتم این بود که تمایل باعث ایجاد تمایل می شود. اگر بخواهی خود را مجبور به کاری کنی که از آن متنفری، مطمئن باش که قبل از شروع شکست خورده ای. پس این سوال را از خود بپرسید، چه فعالیتی است که از آن لذت می برید، مهم نیست چه چیزی است فقط به سمتش بروید. شاید کارهایی که من دوست دارم را دیگران دوست نداشته باشند، پس بدون توجه به فعالیت هایی که من گفتم ببینید خودتان چه چیزی را دوست دارید.

بیایید دست از فکرهای بیهوده برداریم، این شانس را داریم که می توانیم بدنمان را تکان دهیم و آزادانه آن را به هرجا می خواهیم ببریم، اینکه دوست داریم آن را سالم نگه داریم قسمتی از انسانیت ماست. اگر خود را بابت برنامه ورزشی که به آن پایبند نبودید سرزنش می کنید، از شما خواهش می کنم خود را ببخشید. اگر به این فکر می کنید که باید خود را وادار به انجام برنامه ی ورزشی جدیدی بکنید، از شما خواهش می کنم تجدید نظر کنید.

مریم اصیلی

از سال 95 با ورود به مجموعه دکتر کرمانی وارد حوزه‌ی محتوا و به طور تخصصی محتوای تغذیه و سلامتی شدم. ابتدا کار رو با ترجمه شروع کردم و بعد از اون بخش سرپرستی و نظارت بر محتوا رو به عهده گرفتم. به شدت عاشق تولید محتوا هستم و به معجزه‌ی کلمات باور دارم.