رژیم دکتر کرمانی، آغاز دوست داشتنِ خودم بود

توی مهمونی‌ها و مسافرت‌ها هم رژیمم رو رعایت می‌کردم و برنامه‌ی به‌اندام توی گوشی همه‌جا همراهم بود. توی سفر اگر غذایی رو دلم می‌خواست بخورم که توی برنامه‌ی اون روزم نبود، به راحتی با گزینه‌ی جایگزینی عوضش می‌کردم و به همون اندازه‌ای که برام تعیین می‌کرد می‌خوردم.
صبر و تلاش و ناامید نشدن، رمز موفقیت من بود و به همه همین رو توصیه می‌کنم که جنگنده باشن و برای چیزی که می‌خوان تلاش کنن. امید و انگیزه‌م زیاد بود و حس می‌کردم شکست‌ناپذیرم و هیچ چیز نمی‌تونه من رو متوقف کنه.
اینکه آدم برای خودش وقت بگذاره و هزینه کنه خیلی با ارزش و قابل ستایشه. من نه تنها به تغذیه و ورزش و باشگاهم می‌رسیدم بلکه برای درون خودم هم وقت گذاشتم و دوره‌های توسعه‌ی فردی شرکت کردم.
توی گرمای ظهر مرداد لباس می‌پوشیدم و می‌رفتم ورزش می‌کردم. اول از همه از خودم ممنونم که پای خودم و تصمیمم موندم و به اونچه می‌خواستم رسیدم. البته که این راه ادامه داره و هنوز تموم نشده. بعد هم از خانواده‌م و مخصوصا مادرم سپاس‌گزارم که من رو حمایت و همراهی کردن.

[static_cta type=7 utm=?utm_source=type7&utm_medium=Mohammadhossein- Ariani&utm_campaign=Recorddar_CTA]
آدم باید به حرف دلش گوش بده. شاید حرف کس دیگه یا حضور یک آدم یا یک اتفاق باعث بشه آدم به خودش بیاد و بفهمه باید خودش رو دوست داشته باشه و برای خودش ارزش قائل باشه.
اونوقته که باید حرف دلت رو بشونی و به صدای بدنت گوش بدی. وقتی دوباره درگیر چاقی شدم خودم رو سرزنش می‌کردم با خودم می‌گفتم با خودت چیکار کردی محمد! این تویی؟!
چرا برگشتی به روزای تاریکی... اما همین شکست و ناراحتی، مقدمه‌ی پیروزی و موفقیت من شد.
حالا من بعد یک سال و نیم عدد روی ترازو رو دوباره دارم می‌بینم که روی خوشش رو به من نشون میده. موفق شدم مثل همیشه.
شعار همیشگیم اینه: هرگز تسلیم نشو. تنها در برابر خداوند تسلیم خواهم شد نه موانع دنیا و بندگانش.