دکتر کرمانی » مجله » بیماری و درمان
علائم کمبود کلسیم شامل گرفتگی عضلات، مشکلات دندانی، پوکیاستخوان و … است. در این مطلب از دکتر کرمانی راههای تشخیص و جبران کمبود کلسیم را بخوانید.
تایید شده توسط کارشناس تغذیه دکترکرمانی قبل از هر اقدامی با پزشک متخصص مشورت نمایید.
هیپوکلسمی یا سطوح پایین کلسیم در خون میتواند به بروز علائم مختلفی مانند درد عضلانی، خستگی و حتی مشکلات جدیتری منجر شود. این کمبود ممکن است در ابتدا علائم قابل توجهی نداشته باشد و به طور خفیف نمایان شود؛ اما در صورت عدم درمان، میتواند به مشکلات جدیتری از جمله تغییرات دندانی، آب مروارید، اختلالات مغزی و پوکیاستخوان منجر شود که باعث شکننده شدن استخوانها میشود.
برای جبران علائم کمبود کلسیم، پزشکان معمولاً مصرف بیشتر غذاهای غنی از کلسیم یا مکملهای کلسیم را توصیه میکنند. در این مطلب از مجله دکتر کرمانی با نقش مهم کلسیم، نشانههای کمبود کلسیم و راههای جبران کمبود کلسیم میپردازیم.
کلسیم یک ماده معدنی حیاتی است که بدن برای حفظ سلامت خود به آن نیاز دارد. این ماده بیشترین میزان را در بین سایر مواد معدنی در بدن دارد و نقشهای مهمی ایفا میکند:
کمبود کلسیم میتواند باعث ضعف استخوانها، گرفتگی عضلات و مشکلات عصبی شود. برای حفظ سلامت خود، مصرف لبنیات، سبزیجات برگ سبز و مغزها را در رژیم غذاییتان قرار دهید.
کمبود کلسیم میتواند منجر به پوکیاستخوان و افزایش خطر شکستگی شود.
کلسیم یکی از مهمترین مواد معدنی ضروری برای حفظ استحکام استخوانها و دندانهاست. این ماده بیش از ۹۹٪ در ساختار استخوانها ذخیره شده و به تقویت آنها کمک میکند. کمبود کلسیم میتواند منجر به پوکیاستخوان و افزایش خطر شکستگی شود. در کودکان، دریافت کافی کلسیم رشد استخوانی مناسب را تضمین میکند. در حالی که در بزرگسالان، از تحلیل رفتن توده استخوانی جلوگیری میکند.
کلسیم نه تنها برای استخوانها ضروری است، بلکه در عملکرد صحیح عضلات و اعصاب نیز نقش مهمی دارد. این ماده معدنی در انتقال پیامهای عصبی از طریق سلولهای عصبی کمک کرده و باعث انقباض و استراحت عضلات میشود. کمبود آن میتواند به ضعف عضلانی، گرفتگی عضلات و مشکلات عصبی منجر شود. کلسیم همچنین به تنظیم ضربان قلب و انعقاد خون کمک میکند.
کلسیم برای عملکرد صحیح بدن ضروری است، بنابراین کمبود آن میتواند تأثیرات منفی گستردهای داشته باشد. این کمبود بر استخوانها، عضلات، دندانها و حتی سلامت روان اثر میگذارد.
کمبود کلسیم علاوه بر مشکلات استخوانی، میتواند علائمی مانند گرفتگی عضلات، بیحسی، سوزنسوزن شدن اندامها، خستگی و حتی تغییرات خلقی ایجاد کند. در ادامه با جزئیات بیشتری به علائم کمبود کلسیم میپردازیم.
کمبود کلسیم میتواند مستقیماً بر عملکرد عضلات تأثیر بگذارد و علائم آزاردهندهای ایجاد کند، از جمله:
این علائم کمبود کلسیم ممکن است متناوب باشند؛ اما با فعالیت برطرف نمیشوند. دریافت کافی کلسیم از طریق رژیم غذایی یا مکملها میتواند به کاهش این مشکلات کمک کند.
شکنندگی ناخن از جمله علائم کمبود کلسیم است.
کمبود طولانیمدت کلسیم میتواند مشکلات مختلفی در سلامت پوست، مو و ناخنها ایجاد کند، از جمله:
برای جلوگیری از این مشکلات مصرف کلسیم را حتماً در برنامه غذایی خود قرار دهید.
هنگامی که بدن با کمبود کلسیم مواجه میشود، برای تأمین نیاز خود از منابعی مانند دندانها استفاده میکند. این موضوع میتواند به مشکلات دندانی منجر شود، از جمله:
علاوه بر این، کمبود کلسیم در نوزادان میتواند باعث اختلال در رشد دندانها شود. برای حفظ سلامت دندانها، مصرف کافی کلسیم از سنین پایین ضروری است.
کمبود کلسیم میتواند باعث بروز علائم عصبی مانند بیحسی و سوزنسوزن شدن در دستها، پاها و حتی صورت شود. این علائم به دلیل نقش حیاتی کلسیم در انتقال پیامهای عصبی و عملکرد صحیح سلولهای عصبی رخ میدهند. زمانی که سطح کلسیم خون کاهش مییابد؛ اعصاب بیشفعال شده و سیگنالهای غیرعادی ارسال میکنند که نتیجه آن احساس گزگز، کرختی یا حتی اسپاسم عضلانی است. اگر کمبود کلسیم طولانیمدت باشد، ممکن است مشکلاتی مانند ضعف عضلانی و تشنج نیز ظاهر شوند.
سطوح پایین کلسیم در بدن میتواند باعث خستگی مفرط و ضعف عمومی شود. این حالت معمولاً با کمبود انرژی، احساس سستی و بیحالی همراه است. علاوه بر این، علائم کمبود کلسیم میتواند به بیخوابی منجر شود و فرد را از خواب راحت محروم کند. سایر علائم شامل سرگیجه، سبکی سر و “مه مغزی” هستند که با کاهش تمرکز، فراموشی و گیجی همراه است.
کمبود کلسیم به مرور منجر به استئوپنی، کاهش تراکم مواد معدنی در استخوانها، میشود.
استخوانها، کلسیم را به خوبی ذخیره میکنند، اما برای حفظ استحکام و قوی ماندن به سطوح بالایی از این ماده معدنی نیاز دارند. وقتی سطح کلی کلسیم در بدن پایین میآید، بدن ممکن است مقداری کلسیم را از استخوانها برداشت کرده و آنها را شکننده و مستعد آسیب کند.
با گذشت زمان، کمبود کلسیم منجر به استئوپنی، کاهش تراکم مواد معدنی در استخوانها، میشود. این وضعیت میتواند به پوکیاستخوان تبدیل شود که باعث نازک شدن استخوانها و افزایش خطر شکستگی، درد و مشکلات در وضعیت بدنی میشود. ممکن است سالها طول بکشد تا این عوارض جدی و قابل مشاهده شوند.
سطوح پایین کلسیم با علائم شدید سندرم پیش از قاعدگی (PMS) مرتبط است. در یک مطالعه انجام شده در سال 2017، شرکتکنندگان پس از مصرف روزانه 500 میلیگرم کلسیم به مدت دو ماه، بهبود قابل توجهی در خلق و خو و کاهش احتباس مایعات گزارش کردند. همچنین، در مطالعهای دیگر در سال 2019، محققان به این نتیجه رسیدند که سطوح پایین ویتامین D و کلسیم در نیمه دوم چرخه قاعدگی میتواند علائم PMS را تشدید کند.
برخی شواهد نشان میدهند که کمبود کلسیم ممکن است با اختلالات خلقی، از جمله افسردگی، مرتبط باشد. با این حال، تأیید قطعی این ارتباط به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. افرادی که مشکوک هستند کمبود کلسیم ممکن است در علائم افسردگی آنها نقش داشته باشد؛ باید با پزشک مشورت کنند. پس از بررسی سطح کلسیم فرد، پزشک ممکن است مصرف مکمل کلسیم را توصیه کند تا به بهبود وضعیت کمک کند.
کمبود کلسیم در بدن میتواند عوارض جدی و تهدیدکنندهای به همراه داشته باشد. تز جمله مهمترین بیماریهای ناشی از کمبود کلسیم عبارتاند از:
در ادامه با این 3 عارضه جدی بیشتر آشنا میشوید.
کمبود کلسیم یکی از علل اصلی پوکیاستخوان است، وضعیتی که در آن استخوانها تضعیف میشوند و شکننده میشوند. این اختلال میتواند به شکستگیهای مکرر بهویژه در نواحی حساس مانند رانها، مچ دست و ستون فقرات منجر شود. افراد مبتلا به پوکیاستخوان به دلیل نازک شدن بافت استخوانی، حتی با ضربات کوچک نیز دچار شکستگی میشوند. همچنین، درمان این وضعیت زمانبر و هزینهبر است. بنابراین پیشگیری از آن از طریق تأمین کلسیم کافی، روش مؤثری برای حفظ سلامت استخوانها و جلوگیری از آسیبهای جدی است.
کمبود کلسیم باعث افزایش فشار خون میشود.
کمبود کلسیم میتواند نقش مهمی در افزایش فشار خون ایفا کند. این ماده معدنی برای تنظیم عملکرد عروق و ضربان قلب ضروری است. در صورتی که سطح کلسیم در بدن پایین باشد، عروق ممکن است تنگ شوند و فشار خون افزایش یابد. علاوه بر این، کمبود کلسیم به طور مستقیم با بیماریهای قلبی مانند آریتمی و سایر اختلالات قلبی ارتباط دارد.
کمبود کلسیم علاوه بر تأثیر بر سلامت جسم، میتواند باعث اضطراب و اختلالات روانی نیز شود. تحقیقات نشان میدهند که کاهش کلسیم میتواند بر عملکرد مغز تأثیر بگذارد و منجر به مشکلاتی مانند اضطراب، بیقراری و اختلالات خلقی شود. کمبود کلسیم ممکن است باعث بیخوابی و کاهش کیفیت خواب نیز گردد. افراد مبتلا به این کمبود ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشند و از افسردگی و اضطراب رنج ببرند.
بسیاری از عملکردها و عوامل پیچیده با حفظ سطح ثابت کلسیم در خون و بدن دخیل هستند. به همین دلیل، چندین بیماری و اختلال مختلف میتواند باعث هیپوکلسمی شود. در هر فردی یکی از این علتها یا چندین علل ممکن است دلیل اصلی علائم کمبود کلسیم باشد. پنج علت شایع هیپوکلسمی عبارتاند از:
رژیم غذایی نامناسب و کمبود مصرف لبنیات از علل اصلی کمبود کلسیم در بدن هستند. لبنیات منابع غنی از کلسیم هستند که به تقویت استخوانها و دندانها کمک میکنند. افرادی که به دلایل مختلف از مصرف لبنیات خودداری میکنند یا رژیم غذایی آنها فاقد منابع کلسیم کافی است، بیشتر در معرض کمبود این ماده معدنی قرار دارند که میتواند منجر به مشکلات استخوانی و سایر عوارض شود.
کمبود ویتامین D باعث کاهش سطح کلسیم در خون (هیپوکلسمی) میشود.
ویتامین D نقش کلیدی در جذب کلسیم از منابع غذایی به بدن دارد. کمبود این ویتامین میتواند باعث کاهش سطح کلسیم در خون (هیپوکلسمی) شود. این مشکل ممکن است به علت عدم دریافت کافی نور خورشید، رژیم غذایی نامناسب یا اختلالات ارثی که جذب ویتامین D را محدود میکنند، ایجاد شود. کمبود ویتامین D نه تنها به کاهش سطح کلسیم منجر میشود بلکه میتواند مشکلات استخوانی و سایر اختلالات مرتبط با کمبود کلسیم را نیز تشدید کند.
بیماریهای گوارشی و مشکلات کلیوی میتوانند جذب کلسیم را مختل کنند. بهویژه در نارسایی مزمن کلیه، سطح بالای فسفر خون و کاهش تولید ویتامین D فعال میتواند به هیپوکلسمی منجر شود. این شرایط باعث کاهش توانایی بدن در جذب کلسیم از منابع غذایی میشود و در نتیجه، سطح کلسیم خون کاهش یافته و مشکلات استخوانی و دیگر علائم کمبود کلسیم بروز میکند.
کمکاری پاراتیروئید زمانی رخ میدهد که غدد پاراتیروئید به اندازه کافی هورمون پاراتیروئید (PTH) تولید نمیکنند. این اختلال باعث کاهش سطح کلسیم در بدن میشود. کمکاری پاراتیروئید ممکن است به دلیل اختلالات ارثی یا جراحیهایی که منجر به برداشتن یکی از غدد پاراتیروئید یا غده تیروئید میشوند، ایجاد شود. این وضعیت میتواند منجر به علائمی مانند ضعف عضلانی و مشکلات استخوانی شود.
برخی داروها میتوانند باعث هیپوکلسمی و کاهش سطح کلسیم در بدن شوند. داروهایی مانند بیس فسفوناتها، کورتیکواستروئیدها، ریفامپین، کلسی تونین و کلروکین از جمله داروهایی هستند که ممکن است جذب کلسیم را کاهش دهند. همچنین داروهایی مانند سیناکلست و دنوزوماب نیز میتوانند به کاهش سطح کلسیم خون منجر شوند که این وضعیت نیازمند نظارت پزشکی است.
دریافت کلسیم کافی برای حفظ سلامت استخوانها، دندانها و عملکردهای بدنی ضروری است. کلسیم یکی از مواد معدنی مهم است که به بدن کمک میکند تا عملکردهای مختلفی مانند انقباض عضلات، انتقال پیامهای عصبی و حفظ سلامت استخوانها را به درستی انجام دهد. با گنجاندن منابع غذایی غنی از کلسیم در رژیم غذایی خود، از جمله لبنیات، منابع گیاهی، غذاهای دریایی و مکملهای کلسیم در صورت لزوم، میتوان به تأمین این ماده معدنی ضروری کمک کرد.
شیر، ماست و پنیر سرشار از کلسیم طبیعی هستند.
لبنیات منابع اصلی کلسیم هستند که برای تقویت استخوانها و دندانها ضروریاند. شیر، ماست و پنیر سرشار از کلسیم طبیعی هستند که جذب آنها برای بدن آسان است. این مواد غذایی علاوه بر کلسیم، حاوی ویتامین D نیز هستند که به جذب بهتر کلسیم کمک میکنند. مصرف منظم این محصولات به ویژه برای افراد در حال رشد یا سالمندان بسیار مفید است.
افرادی که رژیم غذایی گیاهی دارند، میتوانند کلسیم مورد نیاز بدن را از منابع گیاهی تأمین کنند. بادام، کلم بروکلی و کنجد از جمله منابع گیاهی غنی از کلسیم هستند که علاوه بر تقویت استخوانها، دارای خواص ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی نیز هستند. این مواد غذایی به راحتی در وعدههای روزانه گنجانده میشوند و جذب کلسیم گیاهی را تسهیل میکنند.
ماهیهای کوچک مانند ساردین و ماهی قزلآلا منابع عالی کلسیم هستند. این ماهیها علاوه بر کلسیم، حاوی اسیدهای چرب امگا-3 نیز میباشند که به سلامت قلب و عروق کمک میکنند. مصرف منظم ماهیهای سرشار از کلسیم به ویژه برای افرادی که لبنیات مصرف نمیکنند، راهی موثر برای تأمین این ماده معدنی حیاتی است.
اگرچه بهترین منبع کلسیم از غذاهاست، در برخی موارد ممکن است نیاز به مصر مکملهای کلسیم باشد. افرادی که نمیتوانند کلسیم کافی از رژیم غذایی خود دریافت کنند، میتوانند از مکملهای کلسیم بهرهمند شوند. مهم است که این مکملها تحت نظر پزشک مصرف شوند، زیرا مصرف بیش از حد کلسیم میتواند به مشکلاتی مانند سنگ کلیه منجر شود.
از طریق آزمایش خون سطح کلسیم در بدن سنجیده میشود.
هیپوکلسمی یا کمبود کلسیم زمانی تشخیص داده میشود که سطح کل کلسیم سرم خون کمتر از 8.8 میلیگرم در دسیلیتر باشد. این وضعیت ممکن است به طور اتفاقی در آزمایشهای خون عمومی شناسایی شود. برای تشخیص علت هیپوکلسمی، پزشک آزمایشهایی انجام میدهد که شامل موارد زیر است:
تشخیص به موقع علائم کمبود کلسیم و علت آن از اهمیت زیادی برخوردار است تا درمان مناسب آغاز شود.
متأسفانه، هیچ کاری نمیتوانید برای جلوگیری از هیپوکلسمی انجام دهید. اگرچه ممکن است به نظر برسد که خوردن و نوشیدن کلسیم بیشتر میتواند از هیپوکلسمی جلوگیری کند، کمبود کلسیم در رژیم غذایی شما معمولاً بر میزان کلسیم خون شما تأثیر نمیگذارد. با این حال، حفظ مصرف کافی کلسیم برای سلامت استخوان مهم است.
برای حفظ سلامت استخوانها و جلوگیری از کمبود کلسیم، مصرف مواد غذایی غنی از کلسیم ضروری است. رژیم غذایی متعادل شامل لبنیات، سبزیجات برگ سبز، ماهیهای چرب و منابع گیاهی کلسیم مانند کنجد و بادام میتواند نیاز روزانه بدن به این ماده معدنی را تأمین کند. همچنین، دریافت ویتامین D برای جذب بهتر کلسیم از اهمیت ویژهای برخوردار است.
ورزشهای تحمل وزن مانند دویدن، پیادهروی سریع و تمرینات مقاومتی به تقویت و افزایش تراکم استخوانها کمک میکنند. این فعالیتها فشار بر استخوانها وارد کرده و باعث تحریک تولید مواد معدنی در آنها میشود. تمرینات منظم میتواند از خطر پوکیاستخوان و شکستگیهای ناشی از ضعف استخوانها پیشگیری کند.
برای حفظ سلامت استخوانها، دندانها و عملکرد صحیح عضلات و اعصاب، تأمین کلسیم ضروری است. کمبود این ماده معدنی میتواند منجر به مشکلات جدی همچون پوکیاستخوان، گرفتگی عضلات و اختلالات عصبی شود. برای پیشگیری از علائم کمبود کلسیم، مصرف غذاهای غنی از کلسیم مانند لبنیات، سبزیجات برگ سبز، و ماهی را در رژیم غذایی خود جای دهید. همچنین، از ویتامین D برای جذب بهتر کلسیم بهرهمند شوید و در صورت نیاز، با مشورت پزشک مکملهای کلسیم مصرف کنید تا سلامت خود را حفظ کنید.
برای جبران کمبود کلسیم، میتوان از مواد غذایی غنی از کلسیم مانند لبنیات، سبزیجات برگ سبز و مکملهای کلسیم استفاده کرد. در این مسیر، بهتر است تحت نظر پزشک باشید تا مصرف مناسب داشته باشید.
مصرف زیاد کلسیم میتواند به مشکلاتی مانند سنگ کلیه، مشکلات گوارشی (یبوست) و آسیب به بافتهای بدن منجر شود. بنابراین، مصرف بیش از حد آن باید با احتیاط و تحت نظر پزشک انجام شود.
عواملی مانند کمبود ویتامین D، مصرف بیش از حد کافئین و نمک، بیماریهای گوارشی مانند بیماری سلیاک و مصرف برخی داروها میتوانند جذب کلسیم را کاهش دهند و از اثرگذاری آن در بدن جلوگیری کنند.
مصرف مکملهای کلسیم باید تحت نظر پزشک و به همراه رژیم غذایی متعادل انجام شود. مکملها ممکن است نتوانند تمام نیازهای بدن را برطرف کنند و بهتر است از منابع غذایی غنی از کلسیم نیز استفاده شود.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
نظر شما
نام *
ایمیل
برای دریافت مشاوره خرید رژیم دکتر کرمانی شماره همراه خود را ثبت کنید ما با شما تماس میگیریم
برای دریافت مشاوره با کارشناسان فیتامینشماره همراه خود را ثبت کنید ما با شما تماس میگیریم