Array

اسمم میلاده 29 سالمه و تو استان فارس زندگی می کنم. از بچگی اضافه وزن داشتم. نه فقط من بلکه تقریبا همه اعضای خانواده م وزنشون بالا بود. حدود 6 سال پیش بود که یهو به خودم اومدم و دیدم 138 کیلو شدم. 138 کیلو یعنی چاقی درجه 2 و این یعنی فاجعه. به زانوهام فشار زیادی می اومد و موقع راه رفتن به نفس نفس می افتادم. کارم رانندگیه، اما راحت نمی تونستم پشت رول بشینم چون به زانوهام فشار می اومد. کبدم چرب شده بود و حس بدی به خودم داشتم. حس می کردم همه منو به چشم یه آدم بی اراده نگاه می کنن. هر چقدر از دردسرای چاقی بگم کم گفتم. اضافه وزن باعث شده بود پام پیچ بخوره و مینیکسم پاره بشه. برای همین رفتم پیش دکتر. دکتر تا منو دید گفت تنها راه کم کردن درد زانوهات اینه که وزنتو پایین بیاری. می دونستم اضافه وزن دارم و باید به خودم بیام، اما مثل آدمای درمونده شده بودم. انگار که دست و پاهام بسته بود و اختیاری از خودم نداشتم. اوضاع به همین منوال گذشت تا عید سال 98. اونجا بود که تصمیم جدی برای کاهش وزن گرفتم. تو تصمیمم مصمم بودم و دیگه نمی خواستم از دردهایی که چاقی بهم تحمیل کرده بود عذاب بکشم. به پیشنهاد همکارام چند تا رژیم مختلف گرفتم، یکی از یکی بدتر. همشون تکراری و خسته کننده. هیچ اختیاری تو انتخاب غذاها نداشتم وهمینم باعث شد که نسبت بهشون دلسرد بشم و دیگه نخوام ادامشون بدم. یه روز یکی از دوستام که در جریان رژیم من بود بعد از چند وقت منو دید. بهم گفت: میلاد تو که هنوز لاغر نشدی؟ این همه پول دادی برای رژیم. این همه دارو خریدی. پس چی شد؟ گفتم دست رو دلم نذار بابا. من لاغر بشو نیستم. دوستم گفت: مگه می شه؟ ببینم رژیم دکتر کرمانی رو امتحان کردی؟ گفتم نه. گفت: من عضو سایت دکتر کرمانیم. هفته ای دو سه بار می رم مطالبشو می خونم. یه بخش مخصوص رکورددارا داره که مصاحبشونو می ذاره. میلاد باورت نمی شه خیلیاشون از تو هم چاقتر بودن ولی وزن کم کردن. خلاصه دوستم انقدر تعریف کرد که گفتم باشه قبول. فقط چجوری ثبت نام کنم؟

دو هفته بعد از رژیم برای اولین بار روی ترازو رفتم. اصلا باورم نمی شد 4 کیلو کم کرده باشم. این اولین باری بود که بعد از گرفتن یه رژیم تونسته بودم وزن کم کنم. همه رژیمایی که تا الان گرفته بودم با شکست مواجه شده بود. 6 ماه گذشت و من از 138 به 107 رسیدم. زانو دردم خیلی خیلی بهتر شده بود و دیگه شبا خر و پف نمی کردم. رانندگی برام لذت بخش و کبد چربم هم برطرف شده بود. دیگه از خدا چی می خواستم. سلامتیم بهم برگشته بود. پیگیری های مدام ودلسوزانه ی کارشناسای محترم دکتر کرمانی که مدام باهام درتماس بودن وراهنماییم میکردن خیلی بهم انگیزه می داد. نمودار وجدول هایی که باچشم میدیدم ومیتونستم‌ خودمو با قبل مقایسه کنم باعث شد روز به روز عزمم راسختر بشه. خدا رو صد هزار مرتبه شکر تا حالا با این رژیم نا امیدی روتجربه نکردم. تو مدتی که رژیم داشتم از هیچ داروی لاغری استفاده نکردم وفقط همون کپسول مولتی ویتامین مینرال که پیشنهاد آقای دکتر بود رواستفاده کردم. چیزی که به من انگیزه میده تا به این سبک زندگی ادامه بدم سلامتی هست واینکه این مدل زندگی کمکم میکنه تا آینده ی سالمتر وکم خطرتری نسبت به قبل داشته باشم.

این سبک زندگی باعث شد برنامه ریزی دقیقتری داشته باشم. صبح ها یه کمی زودترازخواب بیدار می شم تا ورزش کنم و این کار برام تبدیل به عادت شده. علاقه خیلی زیادی به پیاده روی و کوهنوردی دارم و هر بار بعد از این ورزشا حسابی شاداب و بانشاط می شم. به شدت پیگیر کتاب های آقای دکتر هستم، چون شیوه ی درست غذا خوردن رو ازشون یاد گرفتم. الانم برای اینکه وزنم برنگرده عادت های غذایی سالم رو ملکه ذهنم کردم. مثلا هر وقت هوس پرخوری میاد سراغم، میرم سمت غذاهای کالری آزاد یا کم کالری که تو رژیم دکتر مجاز به مصرفشون هستم. هنوز تو دوره ی رژیم هستم و 20 کیلو دیگه باید وزن کم کنم. اون وقت دیگه کاملا می تونم سلامتیم رو تضمن کنم.

توصیه ی من به افرادی که فکرمیکنن توانایی شروع رژیم روندارن اینه که:
1- فقط یه بار این رژیم رو امتحان کنید، چون واقعا با بقیه رژیما فرق میکنه
2- امروز وفرداکردن توجیهاتی هست که ماچاق هابرای خودمون داریم
3- یه روز یه جا تصمیمتونو بگیرید. باید از یه نقطه شروع کنید.
4- به خودتون بگید اگه صد گرم هم کم کنم خیلی خوبه.
با آرزوی سلامتی و تشکر فراوان از آقای دکتر کرمانی وتیم فوق العادشون که واسه ماها که دنبال یه زندگی سالم هستیم‌ سنگ تموم گذاشتنن.