Array

بتول آزاد زاده هستم از استان خراسان شمالی. 58 سالمه و سه تا فرزند دارم. درست بعد از به دنیا اومدن سومین فرزندم احساس کردم که وزنم خیلی بالا رفته و دیگه باید دست بجنبونم. نزدیک 102 کیلو شده بودم و و بین اعضای خانواده م که وزنشون نرمال بود حس بدی داشتم. هرچند از این اضافه وزن ناراحت بودم، اما نزدیک به 30 سال با این وزن سر کردم و به فکر رژیم و کاهش وزن هم نبودم. کمر درد و پادرد هم نتونست منو مجبور کنه رژیم بگیرم. از زمانی که یادمه در برابر رژیم مقاومت می کردم و دلم نمی خواست از ته چینِ مرغ و چلو ماهیچه بگذرم. سال 96 بود که به اوج فاجعه رسیدم. یادمه یه روز پادرد خیلی شدیدی گرفته بودم و داشتم از درد به خودم می پیچیدم. همینطور که داشتم ناله می کردم پسرم اومد. با پسرم رابطه ی خیلی خوبی داریم، مثل دو تا دوست می مونیم. بهم گفت: چی شده مامان؟ گفتم: هیچی مادر دوباره پادرد اومده سراغم، دیگه اَمونمو بریده. پسرم گفت: خوب مامان جان چرا وزنتو کم نمی کنی؟ گفتم مامان دیگه از من گذشته. تو این سن و سال کی حوصله ی رژیم داره؟ پسرم گفت: مامان ربطی به سن و سال نداره که. تازه هرچی سنت بالاتر بره، اضافه وزن برات خطرناک تره. اگه دور از جون زبونم لال بلایی سرت بیاد ما چکار کنیم؟ یه لحظه به خودم اومدم. پیش خودم گفتم به خاطر بچه هامم که شده باید وزن کم کنم. اونا برای زندگی بهتر به یه مادر سالم نیاز دارن. همش خودمو سرزنش می کردم که چرا تا الان انقدر نسبت به اضافه وزنم بی خیال بودم. تو فکر بودم که صدای پسرم منو به حال و هوای خودم برگردوند. داشت بهم می گفت: مامان برات رژیم بگیرم؟. این بار سریع گفتم آره مامان بگیر، توکل به خدا من می تونم از پسش بربیام.

قبلا هیچ وقت تجربه رژیم نداشتم و همش فکر می کردم رژیم خیلی محدودم می کنه. اما وقتی پسرم لیست روز منو رو برام گرفت تازه فهمیدم رژیم چقدر آسون تر از اون چیزیه که فکر می کردم. پیش خودم فکر کردم کاش پسرم زودتر رژیم دکتر کرمانی رو بهم معرفی کرده بود. تو یک سال تونستم 20 کیلو وزن کم کنم و از 102 کیلو به 82 برسم. کاهش وزنم آروم و پیوسته بود و این موضوع باعث شد اذیت نشم. تو رژیم به این نتیجه رسیدم که این اضافه وزنی که طی سال ها دچارش شده بودم رو باید کم کم از دست می دادم تا به بدنم آسیب نرسه. اصلا با رژیم هایی که سریع وزن آدمو کم می کنن، موافق نیستم چون باعث می شه هم به بدنمون آسیب برسه و هم اینکه وزنمون سریع برگرده. تو مدت رژیم خانواده و مخصوصا پسرم خیلی بهم انگیزه می دادن. البته پشتیبان های دلسوز دکتر کرمانی هم مدام باهام تماس می گرفتن و هرجا مشکلی داشتم بهم کمک می کردن. به پیشنهادشون پیاده روی رو شروع کردم و این بار برعکس همیشه بدون پادرد راه می رفتم. هر روز می رفتم پارک و ورزش های آسون انجام می دادم.

حس می کنم خیلی سبک تر شدم و اعتماد به نفسم بالاتر رفته. سبک زندگیمو عوض کردم و به تغذیه م بیشتر از قبل اهمیت می دم. همه غذایی می خورم، اما به اندازه. تقریبا هیچ وقت تو رژیمم گرسنگی نکشیدم. هر موقع هم دلم یه خوراکی پر کالری می خواست با غذاهای آزاد و میان وعده های سالم جایگزینش می کردم. برای اینکه زودتر از بقیه غذام تموم نشه، آهسته غذا می خوردم و همین کار باعث lشد هم احساس سیری می شد هم سریع تر سیر بشم و هم وضعیت گوارشیم بهتر بشه. بعد از رژیم هرکسی منو می دید، بهم می گفت انگار 10 سال جوون تر شدی. این حرف ها خیلی بهم انگیزه می دادن و باعث می شدن تو تصمیمم مصمم تر بشم. هنوز جای لاغر شدن دارم اما در حال حاضر تنها هدفم اینه که وزنم رو تثبیت کنم. دیگه حاضر نیستم به اون روزای سخت و عذاب آور برگردم. فکر می کنم رمز موفقیتم تو این کاهش وزن 20 کیلویی توکل به خدا، اراده ی خودم و پشتیبانی خوب مشاوران دکتر کرمانی بود.

در آخر توصیه من به همه ی عزیزانی که از چاقی رنج می برن اینه که: 1- حواستون به غذا خوردنتون باشه 2- آهسته غذا بخورید 3-خوب لقمه ها را بجوید