به خاطر چاقی از جمع دوستام فراری بودم.

سپیده بهرامی هستم 20 سالمه و تو شهر شیراز زندگی می کنم. از دوره دبستان شاگرد زرنگ مدرسه بودم و صبح تا شب سرم تو کتاب و درس بود. مامانم همیشه با ذوق و شوق که بچه م داره درس می خونه یهو گرسنه ش نشه ساعتی یه بار با دست پر می اومد تو اتاق. از میوه گرفته تا شیرینی و شیر؛ آجیل و تخمه و خلاصه هرچی تو یخچال و کابینت بود خالی می کرد رو میز من. منم که خوش خوراک، به هیچی نه نمی گفتم. به مرور که بزرگتر شدم و درسهام سخت تر شد، خوراکی های روی میز من بیشتر و خودمم چاق تر شدم. یهو به خودم اومدم، دیدم 85 کیلو شدم اونم تو سن 19 سالگی. راستش قبل از این هم می دونستم چاق شدم اما زیاد برام مهم هم نبود چون تنها جمعی که توش حاضر بودم خانواده و اقوام بودن. اما حالا داشتم وارد جامعه بزرگتری به اسم دانشگاه می شدم و روی ظاهرم خیلی حساس شده بودم.
همیشه ته کلاس می نشستم تا کمتر تو چشم باشم. اعتماد به نفسم رو از دست داده بودم و نسبت به خودم احساس بدی داشتم. کمتر با هم کلاسی هام بیرون می رفتم و اغلب اوقات که دور هم جمع بودن من به یه بهونه ای از جمعشون فرار می کردم.
یه روز یکی از آشناهای قدیمی رو که باهاش رابطه خوبی داشتم دیدم. بعد از کلی سلام و احوالپرسی گرم، گفت: “سپیده چقدر تپل شدی ماشالله.” گفتم آره خیلی هم از این موضوع ناراحتم. دیگه با دوستام رفت و آمد ندارم، کلا اعتماد به نفسمم هم از بین رفته. ایشون گفت: حالا خودتو ناراحت نکن. اشکال نداره”. گفتم نه خیلی ناراحتم. اگه همینطوری پیش بره چند ماه دیگه نمی تونم تکون بخورم. ایشون بعد از چند ثانیه مکث گفت: “اهل رژیم گرفتن هستی؟” گفتم حاضرم هر کاری بکنم که لاغر بشم، اما می خوام سریع به نتیجه برسم. ایشون گفت: “خیلی سریع که نمی شه عزیزم. سن تو الان خیلی حساسه، تو سن رشد هستی. بخوای سریع لاغر بشی به بدنت آسیب می رسه. بعدشم ببینم تو می تونی از همه خوراکی های خوشمزه مثل همبرگر و پیتزا و … بگذری؟”
با شنیدن این حرف ته دلم لرزید. آخه من از بچگی خوش خوراک بودم. نمی تونستم قید خوراکی های خوشمزه رو بزنم. اصلا یکی از تفریحات من غذا خوردن بود. چطوری می تونستم رژیم بگیرم؟
یهو با صدای بلند گفتم نه نمی تونم، اصلا بی خیال رژیم. من اراده ی رژیم گرفتن رو ندارم. می دونم دو سه روزه ولش می کنم. ایشون گفت: “می دونم سپیده جان. برای همینم می خوام یه رژیمی بهت معرفی کنم که همه غذاهایی که دوست داری توش باشه و در عین حال که لاغرت می کنه به بدنتم آسیب نزنه.”

خلاصه با انگیزه هایی که ایشون بهم داد ثبت نام کردم. خیلی زود و قبل از اینکه مهلت فکر کردن داشته باشم رژیمم رو دریافت کردم. وقتی دیدم یه لیست غذایی به اسم روزمنو داره که خودم می تونم غذامو انتخاب کنم، ته دلم قرص شد. پیش خودم گفتم من می تونم وزن کم کنم چون این همون رژیمیه که دلم می خواست.
تو مدت رژیم کمتر خودمو وزن می کردم و بیشتر از واکنش اطرافیان متوجه می شدم که دارم خوش اندام تر می شم. 11 ماه گذشت و من 30 کیلو وزن کم کردم. آخرین باری که روی ترازو رفتم 55 کیلو شده بودم. تو پوست خودم نمی گنجیدم. انگار خواب می دیدم.

جای تو بیـن
رکورد‌ دارهای
مـا خالیـــههمین الان ثبت نام کن

بعد از چند وقت اون آشنای قدیمی منو دید و گفت: “وای سپیده جون چقدر خوب شدی!” گفتم: دفعه قبل که منو دیدین، گفتین چقدر تپل شدی، اما این دفعه گفتین چقدر خوب شدی. پس شما هم باور دارید که یه آدم سالم و لاغر بهتر از یه آدم چاق و بیماره. ایشون زیر خنده و گفت: “خوب معلومه یه سپیده لاغر و سالم خیلی بهتر از یه سپیده تپل و افسرده س”.
اینجا جا داره از پشتیبان های تیم به اندام دکتر کرمانی هم تشکر کنم که به من انگیزه می دادن و نمی ذاشتن درجا بزنم. من با کمک کادر دکتر و گروه تلگرام کاهش وزن (خانم نازی باقر نیا .خانم راحله محسن زاده. خانم هانا فتحی و خانم زهرا ظهیری)ادمین های زحمت کش در یازده ماه ۳۰کیلو کم کردم. بزرگترین رمز موفقیتم روزمنوی دکتر کرمانی و اراده ی قوی خودم بود. کادر دکتر عالی هست و به همه رژیمشون رو پیشنهاد میکنم.

توصیه من به همه دوستان هم سن و سال خودم اینه که:
پرخوری نکنن
ورزش رو فراموش نکنن
و برای سلامتی خودشون هم که شده یه رژیم غذایی مناسب مثل رژیم دکتر کرمانی بگیرن