رژیم دکتر کرمانی، آغاز دوست داشتنِ خودم بود

محمدحسن آریانی هستم، 25سالمه و ساکن تهرانم. مجرد هستم و قدم 187 و وزن اولیه‌م 119 کیلو بود که با رژیم دکتر کرمانی طی یک سال و نیم تونستم به وزن 86 کیلو برسم.
قبلا لباسام سایز 58 بود و الان تقریبا 40 یا 42 می‌پوشم.
قضیه از این قراره که توی خانواده‌ی ما اکثرا مستعد اضافه وزن هستیم. من وقتی 17 ساله بودم با رژیم دکتر کرمانی از چاقی مفرط نجات پیدا کردم و وزن زیادی کم کردم.
وقتی دانشجو شدم به دلیل مشغله دوباره اضافه وزنم برگشت و متاسفانه این‌بار بیشتر از دفعه‌ی قبلی بود. خیلی ناراحت بودم و مدام خودم رو سرزنش می‌کردم، خودم رو دوست نداشتم.
تا اینکه یک روز ساعت 5 صبح بلند شدم و توی گوگل سرچ کردم و رژیم آنلاین دکتر کرمانی و به‌اندام رو پیدا کردم. همون موقع ثبت‌نام کردم و رژیم گرفتم. این آغاز دوست داشتن خودم بود.
دو هفته دو هفته که می‌رفتم روی ترازو و عدد جدید رو می‌دیدم انگیزه‌م بیشتر می‌شد اما با خودم گفتم محمد حد تو خیلی بیشتر از این حرفاس! اینه که رفتم باشگاه ثبت‌نام کردم و فیتنس رو شروع کردم.
من از ویژگی جایگزین کردن اپلیکیشن به‌اندام واقعا لذت می‌بردم و اینکه نوع این رژیم به صورتی هست که هرگز احساس گرسنگی نکردم. ۶ وعده به من داده می‌شد به علاوه‌ی وعده بعد از باشگاه. زمانی که رژیم نبودم بیشتر احساس گرسنگی می‌کردم تا الان!
یه ویژگی خوب دیگه هم این بود که در طول رژیم من یاد گرفتم تا آخر عمرم چه مواد غذایی باید مصرف کنم که دچار اضافه وزن نشم. این رژیم آموزشی هم بود.
در طول رژیم مشکل خاصی نداشتم فقط یک دوره‌ای دچار استپ وزن شدم که اونم با تغییر نوع رژیم و بیشتر کردن فعالیت‌ و ورزش هوازی برطرف شد و دوباره توی شیب کاهش وزن افتادم.
از شروع رژیمم ورزش بدنسازی رو هم شروع کردم و هفته‌ای 4 روز باشگاه می‌رم و تمرینات بدنسازی انجام می‌دم. ورزش تاثیر زیادی روی کاهش وزنم داشت، بدون ورزش کردن هرگز موفق نمی‌شدم.

توی مهمونی‌ها و مسافرت‌ها هم رژیمم رو رعایت می‌کردم و برنامه‌ی به‌اندام توی گوشی همه‌جا همراهم بود. توی سفر اگر غذایی رو دلم می‌خواست بخورم که توی برنامه‌ی اون روزم نبود، به راحتی با گزینه‌ی جایگزینی عوضش می‌کردم و به همون اندازه‌ای که برام تعیین می‌کرد می‌خوردم.
صبر و تلاش و ناامید نشدن، رمز موفقیت من بود و به همه همین رو توصیه می‌کنم که جنگنده باشن و برای چیزی که می‌خوان تلاش کنن. امید و انگیزه‌م زیاد بود و حس می‌کردم شکست‌ناپذیرم و هیچ چیز نمی‌تونه من رو متوقف کنه.
اینکه آدم برای خودش وقت بگذاره و هزینه کنه خیلی با ارزش و قابل ستایشه. من نه تنها به تغذیه و ورزش و باشگاهم می‌رسیدم بلکه برای درون خودم هم وقت گذاشتم و دوره‌های توسعه‌ی فردی شرکت کردم.
توی گرمای ظهر مرداد لباس می‌پوشیدم و می‌رفتم ورزش می‌کردم. اول از همه از خودم ممنونم که پای خودم و تصمیمم موندم و به اونچه می‌خواستم رسیدم. البته که این راه ادامه داره و هنوز تموم نشده. بعد هم از خانواده‌م و مخصوصا مادرم سپاس‌گزارم که من رو حمایت و همراهی کردن.

آدم باید به حرف دلش گوش بده. شاید حرف کس دیگه یا حضور یک آدم یا یک اتفاق باعث بشه آدم به خودش بیاد و بفهمه باید خودش رو دوست داشته باشه و برای خودش ارزش قائل باشه.
اونوقته که باید حرف دلت رو بشونی و به صدای بدنت گوش بدی. وقتی دوباره درگیر چاقی شدم خودم رو سرزنش می‌کردم با خودم می‌گفتم با خودت چیکار کردی محمد! این تویی؟!
چرا برگشتی به روزای تاریکی… اما همین شکست و ناراحتی، مقدمه‌ی پیروزی و موفقیت من شد.
حالا من بعد یک سال و نیم عدد روی ترازو رو دوباره دارم می‌بینم که روی خوشش رو به من نشون میده. موفق شدم مثل همیشه.
شعار همیشگیم اینه: هرگز تسلیم نشو. تنها در برابر خداوند تسلیم خواهم شد نه موانع دنیا و بندگانش.

توصیه‌م به کسانی که قصد کاهش وزن دارن اینه که:
1- به کم قانع نباشید. برای خودتون بهتری‌هنا رو بخواید و براش تلاش کنید.
2- خودتون رو محدود به زمان نکنید و برای شروع رژیم منتظر شنبه نباشید.
3- برای اقدام کردن تعلل نکنید. به محض اراده، اقدام کنید و خواسته‌تون رو عملی کنید.