دکتر کرمانی » مجله » تغذیه » خواص مواد غذایی
کورتون به عنوان یک داروی ضدالتهاب می‌تواند متابولیسم و روند چربی‌سوزی را تحت تاثیر قرار دهد. اثرات مثبت و منفی آن روی وزن بررسی می‌شود. در نهایت راهکارهایی برای مدیریت رژیم در زمان مصرف کورتون ارائه می‌شود.
تایید شده توسط کارشناس تغذیه دکترکرمانی قبل از هر اقدامی با پزشک متخصص مشورت نمایید.
تاثیر کورتون روی سرعت رژیم لاغری و کاهش وزن موضوعی است که بسیاری از افراد، به‌ویژه کسانی که به دلایل پزشکی مجبور به مصرف داروهای کورتونی هستند، با آن مواجه‌اند. این داروها با اینکه در درمان التهاب و برخی بیماری‌های مزمن مؤثرند، اما می‌توانند متابولیسم بدن را تغییر دهند، اشتها را افزایش دهند و ذخیره چربی شکمی را تسریع کنند.
اگر در حال دنبال‌کردن یک برنامه غذایی برای لاغری هستید و همزمان داروهای کورتونی مصرف می‌کنید، درک سازوکار تأثیر کورتون بر وزن و تنظیم تغذیه متناسب با آن، نقش کلیدی در موفقیت رژیم شما خواهد داشت.
کورتون‌ها داروهایی هستند که با تقلید از هورمون‌های طبیعی بدن، برای کاهش التهاب و سرکوب سیستم ایمنی استفاده می‌شوند. اما همین عملکرد مفید می‌تواند در کنار مصرف مداوم، به تغییراتی در متابولیسم، اشتها و ترکیب بدن منجر شود.
کورتیکواستروئیدها (یا به‌اختصار کورتون‌ها) گروهی از داروهای شیمیایی هستند که عملکردی مشابه هورمون کورتیزول دارند؛ هورمونی که به‌صورت طبیعی در غدد فوق کلیه تولید می‌شود. این داروها در درمان طیفی از بیماری‌ها مانند آسم، آرتریت روماتوئید، آلرژی‌های شدید، و بیماری‌های خودایمنی کاربرد دارند.
انواع رایج آن شامل پردنیزولون، دگزامتازون، هیدروکورتیزون و بتامتازون هستند. کورتون‌ها ممکن است به‌صورت خوراکی، تزریقی، استنشاقی یا موضعی مصرف شوند. بسته به نوع دارو و روش مصرف، میزان تأثیر آن بر متابولیسم و وزن بدن متفاوت است.
کورتون‌ها از طریق افزایش سطح کورتیزول در بدن، بر متابولیسم چربی، قند و پروتئین تأثیر می‌گذارند. در مصرف بلندمدت، این داروها می‌توانند باعث افزایش قند خون، مقاومت به انسولین، و کاهش حساسیت سلول‌ها به هورمون‌های تنظیم‌کننده چربی شوند.
همچنین، سطح هورمون‌های جنسی مانند تستوسترون و استروژن ممکن است دچار اختلال شود که خود بر توزیع چربی بدن و توده عضلانی اثرگذار است. این تغییرات ممکن است کاهش وزن را دشوارتر و تلاش‌های رژیمی را کم‌اثرتر کند. علاوه بر آن، کورتون‌ها اغلب با افزایش اشتها همراه هستند که بدون آگاهی تغذیه‌ای صحیح، می‌تواند به پرخوری و افزایش وزن ناخواسته منجر شود.
در کوتاه‌مدت، مصرف کورتون ممکن است باعث افزایش وزن سریع شود که عمدتاً ناشی از احتباس آب و افزایش اشتهاست. افراد در روزهای ابتدایی مصرف، ممکن است تغییراتی در صورت (گرد شدن چهره یا “moon face”) و افزایش تمایل به خوردن کربوهیدرات و چربی تجربه کنند.
در بلندمدت، تأثیر کورتون فراتر از احتباس آب است؛ افزایش چربی شکمی، کاهش توده عضلانی، و اختلال در سوخت‌وساز پایه از مهم‌ترین پیامدها هستند. این وضعیت می‌تواند باعث کاهش پاسخ بدن به رژیم‌های کاهش وزن شود، به‌ویژه اگر رژیم غذایی بدون در نظر گرفتن شرایط هورمونی طراحی شده باشد. بنابراین شناخت و کنترل این تأثیرات، برای موفقیت در کاهش وزن تحت مصرف کورتون، حیاتی است.
مصرف کورتون می‌تواند کاهش وزن را با چالش‌هایی جدی مواجه کند. این دارو از طریق اختلال در متابولیسم، افزایش اشتها و ذخیره چربی، باعث کند شدن یا توقف فرآیند لاغری می‌شود.
کورتون‌ها با تقلید از کورتیزول، هورمون استرس بدن، بر تنظیم سوخت‌وساز اثر می‌گذارند. در شرایط طبیعی، کورتیزول به بدن کمک می‌کند تا در موقعیت‌های پرتنش انرژی کافی در اختیار داشته باشد. اما زمانی که کورتون به‌طور مصنوعی و در دوز بالا وارد بدن می‌شود، این تعادل به‌هم می‌خورد.
نتیجه آن کاهش مصرف انرژی در حالت استراحت، تجزیه توده عضلانی (که متابولیسم را بالا نگه می‌دارد)، و مقاومت بدن به انسولین است. این وضعیت باعث کند شدن متابولیسم پایه می‌شود و حتی در صورت رعایت رژیم غذایی کم‌کالری نیز، روند کاهش وزن ممکن است متوقف گردد.
کورتون یکی از شناخته‌شده‌ترین داروهایی است که باعث افزایش اشتهای غیرقابل کنترل می‌شود. این اثر ناشی از تحریک مرکز گرسنگی در مغز و تغییر در سطوح هورمون‌هایی مانند لپتین و گرلین است. در نتیجه، فرد بیشتر میل به مصرف غذاهای پرکالری، به‌ویژه شیرینی‌ها و چربی‌ها پیدا می‌کند.
در کنار این موضوع، کورتون سبب افزایش ذخیره چربی به‌ویژه در ناحیه شکم، گردن و صورت می‌شود. همچنین، با افزایش مقاومت به انسولین، بدن گرایش بیشتری به ذخیره قند به‌صورت چربی پیدا می‌کند تا مصرف آن برای تولید انرژی. بنابراین حتی در شرایط فعالیت بدنی مناسب، مصرف کورتون می‌تواند باعث تغییر در الگوی توزیع چربی و اختلال در کاهش وزن شود.
مصرف مزمن کورتون علاوه بر اختلال در متابولیسم، با مجموعه‌ای از عوارض جانبی همراه است که همگی می‌توانند فرآیند کاهش وزن را دشوارتر کنند. احتباس مایعات و ورم بدن باعث می‌شود که تغییرات وزنی واقعی پنهان بمانند. ضعف عضلانی به‌واسطه تجزیه پروتئین‌ها، موجب کاهش سطح فعالیت روزانه می‌شود.
از سوی دیگر، اختلال در خواب، افسردگی و نوسانات خلقی ناشی از کورتون می‌توانند انگیزه و تمرکز لازم برای پیروی از رژیم غذایی را کاهش دهند. همچنین تغییرات در سطح قند خون و احتمال بروز پیش‌دیابت یا دیابت نوع ۲، باعث نیاز به رژیم‌های سخت‌تر و محدودتر می‌شود. تمام این عوامل به‌طور غیرمستقیم بر روند لاغری اثر منفی دارند.
اگر تحت درمان با کورتون هستید و هدف‌تان کاهش وزن است، باید حتماً با پزشک و متخصص تغذیه همکاری نزدیک داشته باشید. پرهیز از قطع ناگهانی دارو، تنظیم زمان‌بندی مصرف بر اساس فعالیت بدنی، و رعایت رژیم غذایی با تمرکز بر پروتئین بالا، قند پایین و فیبر زیاد ضروری است.
همچنین، کنترل دقیق کالری دریافتی و اجتناب از مصرف نمک زیاد برای جلوگیری از احتباس مایعات اهمیت دارد. پیگیری منظم آزمایش‌های قند خون و عملکرد غدد نیز برای پیشگیری از عوارض جانبی ضروری است.
رعایت رژیم غذایی در دوره مصرف کورتون نیاز به دقت و برنامه‌ریزی بیشتری دارد. برای مقابله با اثرات چاق‌کننده آن، باید ترکیب تغذیه، ورزش و تنظیم کالری هوشمندانه‌تر انجام شود.
در زمان مصرف کورتون، تنظیم نسبت ماکروها (پروتئین، کربوهیدرات، چربی) می‌تواند به کنترل افزایش وزن کمک کند. هدف باید حفظ توده عضلانی، کاهش ذخیره چربی و کنترل قند خون باشد. پروتئین نقش کلیدی در جلوگیری از تجزیه عضلات ایفا می‌کند. کربوهیدرات‌ها باید از منابع پیچیده و کم‌گلیسمی انتخاب شوند تا اشتها و قند خون کنترل شود. چربی‌ها نیز باید محدود و از منابع سالم تأمین گردند.
در زمان مصرف کورتون، انتخاب مواد غذایی باید بر پایه خوراکی‌هایی باشد که سیرکننده، ضدالتهاب و کم‌کالری هستند.
لیست خوراکی‌های مفید و چربی‌سوز مناسب این دوره:
ورزش منظم در کنار رژیم غذایی در دوره مصرف کورتون، ابزاری ضروری برای جلوگیری از افزایش وزن است. تمرینات مقاومتی (مثل وزنه‌برداری سبک یا تمرین با وزن بدن) کمک می‌کنند تا توده عضلانی حفظ شود، که برای حفظ متابولیسم حیاتی است.
همچنین تمرینات هوازی ملایم (مثل پیاده‌روی سریع، شنا یا دوچرخه‌سواری) به افزایش چربی‌سوزی و کنترل قند خون کمک می‌کنند. برنامه ورزشی باید متعادل و قابل ادامه باشد، به‌خصوص اگر مصرف کورتون باعث ضعف عضلانی یا التهاب مفاصل شده باشد. ترکیب فعالیت بدنی و تغذیه هوشمندانه، از اصلی‌ترین راهکارهای کنترل وزن در این شرایط است.
تأثیر مصرف کورتون در کنار رژیم‌های لاغری گوناگون می‌تواند نتایج بسیار متفاوتی به‌همراه داشته باشد. در این بخش، نگاهی تحلیلی و مقایسه‌ای به اثرات این دارو در برابر روش‌های رایج کاهش وزن می‌اندازیم.
رژیم کالری‌شماری سخت‌گیرانه معمولاً به‌دنبال ایجاد کسری کالری و کاهش وزن سریع است، اما در مصرف‌کنندگان کورتون این رویکرد می‌تواند خطرناک باشد. کورتون با کاهش حساسیت به انسولین، افزایش اشتها و تخریب عضلانی، روند کاهش وزن را مختل می‌کند. اگر کالری به‌شدت محدود شود، بدن در کنار چربی، بافت عضلانی را نیز از دست می‌دهد و این کاهش عضله در افراد تحت درمان با کورتون شدیدتر و نگران‌کننده‌تر خواهد بود.
در مقابل، رژیمی متعادل با تمرکز بر کنترل قند خون، دریافت پروتئین کافی و اجتناب از کربوهیدرات‌های ساده، با وجود تأخیر در نتیجه‌گیری، ایمن‌تر و پایدارتر است. برای مصرف‌کنندگان کورتون، اولویت باید حفظ عضله و ثبات متابولیسم باشد نه صرفاً کاهش سریع وزن.
رژیم فستینگ (مانند ۱۶:۸ یا ۵:۲) یکی از روش‌های محبوب برای کاهش وزن است، اما در کنار مصرف کورتون ممکن است با چالش‌هایی همراه شود. کورتون باعث افزایش کورتیزول و مقاومت به انسولین می‌شود، و روزه‌داری طولانی‌مدت ممکن است باعث افت ناگهانی قند خون و افزایش استرس فیزیولوژیکی در بدن شود. این دو عامل می‌توانند اثر هم را تقویت کرده و منجر به افزایش اشتها، افت انرژی و حتی پرخوری پس از روزه شوند.
برای افرادی که تحت درمان با کورتون هستند، هر رویکرد کاهش وزن مزایا و معایب خاص خود را دارد. رژیم‌های سخت‌گیرانه یا فستینگ ممکن است در کوتاه‌مدت جذاب به‌نظر برسند، اما ریسک افت انرژی، پرخوری، و تجزیه عضله را افزایش می‌دهند. در مقابل، رژیم‌های متعادل‌تر که بر کنترل کربوهیدرات، مصرف کافی پروتئین و فعالیت بدنی تمرکز دارند، شاید کندتر عمل کنند اما پایدارتر و ایمن‌تر هستند.
بهترین استراتژی، سازگار کردن روش رژیم با شرایط هورمونی و دارویی بدن است؛ نه پیروی کورکورانه از رژیم‌های عمومی. افراد مصرف‌کننده کورتون باید به نشانه‌های بدن خود توجه کرده و از کاهش وزن افراطی بپرهیزند تا از بازگشت وزن یا اختلالات متابولیکی پیشگیری شود.
در دوران مصرف کورتون، حفظ وزن یا کاهش آن می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. شناخت دقیق بایدها و نبایدهای تغذیه‌ای، کمک می‌کند تا از عوارض این دارو کاسته شده و روند کاهش وزن مؤثرتر پیگیری شود.
برای موفقیت در کاهش وزن حین مصرف کورتون، ایجاد و تثبیت عادات پایدار ضروری است. برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی و میان‌وعده‌ها به شکلی که از پرخوری عصبی یا گرسنگی ناگهانی جلوگیری شود، یک اقدام کلیدی است. جایگزینی خوراکی‌های پرقند با منابع فیبردار و مغذی، مدیریت مصرف کربوهیدرات‌ها و تمرکز بر غذاهای کامل و خانگی از دیگر راهکارهاست. استفاده از دفترچه ثبت غذا یا اپلیکیشن‌های پیگیری کالری و ماکروها می‌تواند به افراد کمک کند تا تعادل دقیق‌تری در رژیم خود حفظ کنند. همچنین داشتن حمایت اجتماعی یا مشاوره با متخصص تغذیه در این مسیر، تأثیر زیادی در ماندگاری عادات سالم دارد.
مصرف کورتون می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما با رویکرد تغذیه‌ای هوشمند، کنترل وزن امکان‌پذیر است. مهم‌ترین نکته، شناخت تغییرات متابولیکی ناشی از دارو و هماهنگ‌کردن برنامه غذایی با این شرایط است. مصرف پروتئین کافی، کاهش قندهای ساده، استفاده از خوراکی‌های با شاخص گلیسمی پایین، و فعالیت بدنی منظم، نقش کلیدی دارند.
اجتناب از رژیم‌های سخت و گرسنگی‌محور و انتخاب تغذیه متعادل و پایدار، به حفظ توده عضلانی و جلوگیری از افزایش چربی شکمی کمک می‌کند. پیگیری منظم، ثبت وعده‌های غذایی، و بازبینی رفتارهای تغذیه‌ای در کنار حمایت حرفه‌ای، مسیر را هموارتر می‌سازد. این یک رقابت نیست؛ هدف، بهبود کیفیت زندگی و حفظ سلامت است، حتی زمانی که کورتون همراه شماست.
اگر در دوران مصرف کورتون هستید و با تغییرات وزن یا اشتها مواجه‌اید، زمان آن رسیده که برنامه‌ای علمی و شخصی‌سازی‌شده داشته باشید. با راهنمایی متخصص تغذیه، می‌توانید تعادل بدن‌تان را باز یابید و روند کاهش وزن را با اطمینان ادامه دهید.
بله. مصرف طولانی‌مدت کورتون باعث افزایش اشتها، احتباس آب و تجمع چربی شکمی می‌شود. این عوامل به‌طور مستقیم در افزایش وزن مؤثرند، حتی در صورت عدم پرخوری چشمگیر.
علاوه بر افزایش اشتها، کورتون می‌تواند متابولیسم را کند و توده عضلانی را کاهش دهد. در نتیجه، بدن چربی بیشتری ذخیره کرده و کاهش وزن دشوارتر می‌شود.
خیر. تنها داروهای ضدالتهاب استروئیدی مثل کورتون‌ها چنین اثراتی دارند. داروهای غیر‌استروئیدی (مثل ایبوپروفن) تأثیر چندانی بر متابولیسم و وزن ندارند.
رژیم کتوژنیک ممکن است به کنترل قند خون و اشتها کمک کند، اما در مصرف همزمان با کورتون نیاز به بررسی عملکرد کلیه و سطح الکترولیت‌ها دارد. مشاوره تخصصی الزامی است.
با انتخاب رژیم غذایی کم‌کالری، سرشار از فیبر و پروتئین، همراه با ورزش منظم و نوشیدن آب کافی، می‌توان تا حد زیادی از افزایش وزن ناشی از کورتون جلوگیری کرد.
منابع:
https://www.verywellhealth.com
https://www.healthline.com
https://www.nationalgeographic.com
از سال 95 با ورود به مجموعه دکتر کرمانی وارد حوزه‌ی محتوا و به طور تخصصی محتوای تغذیه و سلامتی شدم. ابتدا کار رو با ترجمه شروع کردم و بعد از اون بخش سرپرستی و نظارت بر محتوا رو به عهده گرفتم. به شدت عاشق تولید محتوا هستم و به معجزه‌ی کلمات باور دارم.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نظر شما
نام *
ایمیل
برای دریافت مشاوره خرید رژیم دکتر کرمانی شماره همراه خود را ثبت کنید ما با شما تماس میگیریم
برای دریافت مشاوره با کارشناسان فیتامینشماره همراه خود را ثبت کنید ما با شما تماس میگیریم
