افزایش طول عمر با تزریق خون جوان‌ها به افراد پیر

به گزارش سلامت نیوز یک مطالعه جدید که در آن موش‌های پیر و جوان با جراحی به یکدیگر پیوستند و به مدت سه ماه گردش خون مشترک داشتند، نشان داد که موش‌های پیر از نظر طول عمر سود قابل توجهی از این خون مشترک نبردند در مقابل، موش‌های جوانی که در معرض خون حیوانات مسن قرار گرفتند، در مقایسه با موش‌های سن خود که گردش خون مشترک با سایر موش‌های جوان داشتند، به طور قابل‌توجهی طول عمرشان کاهش پیدا کرد.

پارابیوز هتروکرونیک یک ابزار تحقیقاتی است که برای ارزیابی تأثیر اندام‌ها و فاکتورهای منتقله از خون بر حیوانات جوان و پیر استفاده می‌شود. اگرچه پارابیوز کمتر از تبادل مستقیم خون قابل کنترل است، اما پارابیوز مدلی از تقسیم خون بین دو حیوان متصل شده به هم از لحاظ جراحی است.

ایرینا پیشل، از دانشگاه تاراس شوچنکو، در کیف، اوکراین، و نویسندگان همکارش از پارابیوز هتروکرونیک در اتصال بین موش‌های پیر و جوان و گروه کنترل هم‌زمان به مدت سه ماه استفاده کردند. آنها سپس ارتباط میان این حیوانات را قطع کردند و تأثیرات اتصال خونی آن ها بر پلاسمای خون و طول عمر این حیوانات را بررسی کردند.

افزایش طول عمر و ارتباط آن با خون افراد

محققان می‌گویند: قوی‌ترین و جالب‌ترین نتیجه این مطالعه، کاهش قابل‌توجه در طول عمر موش‌های جوان از جفت‌های پاربیوتیک هتروکرونیک است. این داده‌ها از این فرضیه حمایت می‌کنند که خون پیر حاوی عواملی است که می‌توانند باعث پیری در حیوانات جوان شوند. در واقع مهمترین دستاورد این تحقیق این است که یافتن و سرکوب کردن انتخابی تولید عوامل پیری در ارگانیسم می‌تواند زمینه تحقیقاتی کلیدی برای افزایش عمر باشد.

دکتر ایرینا کانبوی، پروفسور کالج مهندسی، در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، می‌گوید: «این تحقیق در تلاش برای پاسخ به این سؤال است که آیا خون جوان یا پیر، طول عمر را کنترل می‌کنند، این سئوال در طی سال ها به کرات مورد بحث قرار گرفته است . همچنین در این مطالعه تلاش شده تا مشخص شود آیا پارابیوز هتروکرونیک اثرات ماندگاری دارد و اگر چنین است، روند همراه شدن خون های پیر و جوان به جوانسازی می انجامد یا پیری؟ کار تحقیقاتی تیم پیشل نشان داد که طول عمر و سن متوسط موش‌های پیر پس از پارابیوزه شدن به موش‌های جوانتر اصلا افزایش نمی‌یابد. در مقابل، حیوانات جوانی که از لحاظ خونی به موش‌های پیر متصل شده‌اند، حتی پس از قطع این ارتباط، عمر کوتاه‌تری می یابند.»

این کشف در تعیین جهت دقیق برای رویکردهای بالینی ضد پیری و در ارائه شواهد علمی کلیدی علیه قدرت فاکتورهای خونی جوان در یک ارگانیسم سالخورده مهم است.

دکتر شیتکف از مرکز مطالعات برکلی هم گفته است:« نتایج این تحقیق به طور دقیق از گزارش قبلی منتشر شده توسط این گروه پیروی می کند که تزریق پلاسمای خون جوان به موش های مسن طول عمر آنها را افزایش نمی دهد.»

یک نکته مهم: پروفسور پیشل این مطالعات را به عنوان رئیس بخش دانشگاه ملی تاراس شوچنکو کیف انجام داد، اما مقاله را به عنوان پناهنده ناشی از جنگ با داده های جمع آوری شده قبل از شروع جنگ نوشت. چنین مطالعات مهمی با جنگ اوکراین قطع شده است و امیدواریم که مطالعات این گروه به زودی ادامه پیدا کند و دستاوردهای بیشتری داشته باشد.

منبع: +