همه چیز درباره میگو

بدن ميگو‌ها از سه قسمت اصلي تشکيل شده است:

کلسترول ميگو

بيشتر افراد تصور نادرستي در مورد مصرف ميگو دارند.

در هر110 گرم ميگو 200 ميلي گرم کلسترول وجود دارد.

براين اساس بسياري از مردم از مصرف آن اجتناب مي‌کنند.

با وجود غني بودن ميگو از کلسترول، هيچ دليلي براي اجتناب از مصرف آن وجود ندارد.

همچنين ميزان کلسترول در ۱۰۰ گرم ميگو حدود دوسوم ميزان کلسترول در يک تخم‌مرغ ۵۰ گرمي است.

يعني در وزن مساوي، ميزان کلسترول ميگو يک‌سوم کلسترول تخم‌مرغ است.

با اين تفاوت که در ميگو، ميزان اسيد‌ چرب اشباع که براي سلامتي مضر است بسيار کم می‌باشد.

کلسترول موجود در ميگو در مقایسه با کلسترول تخم‌مرغ باعث افزايش کلسترول خون نمي‌شود.

اصولا آنچه که علت اصلي افزايش کلسترول خون است، اسيدهاي چرب اشباع به شمار مي‌روند.

معمولا میزان کلسترول غذایی اثر بسیار ناچیزی در مقایسه با میزان اسید‌های چرب اشباع غذایی در افزایش کلسترول خون دارد.

مطالعات در مورد مقایسه اثر ميگو و تخم‌مرغ بر سطح کلسترول افرادي که کلسترول خون آنها طبيعي بوده، نشان مي‌دهد که:

رژيم غذايي حاوي ميگو، ميزان LDL را به مقدارکم و ميزان HDL را به مقدار بيشتري افزايش مي‌دهد.

در نتيجه نسبت LDL به HDL که یکی از مهمترین شاخص‌های خطر بیماری‌های قلبی عروقی است را کاهش مي‌دهد.

در صورتي که در بیشتر مطالعات مصرف تخم مرغ نتايج عکس مصرف ميگو را داشته است.

به علاوه با توجه به اين که مصرف ميگو سطح تري‌گليسريد خون را تا 13 درصد کاهش مي‌دهد، زیرا میگو از منابع غذایی اسید‌های چرب امگا -3 است.

بنابراين مصرف ميگو با کاهش خطر بيماري‌هاي قلبي – عروقي همراه است.

گوشت گوسفند، گوساله، مرغ، ماهي و ميگو جزو غذاهاي با پروتئين بالا محسوب مي‌شوند.

این ماده های غذایی معمولا نياز پروتئيني بدن بايد توسط آنها تأمين شود.

از نظر مقايسه‌اي نسبت به ساير غذاهايي که پروتئين زيادي دارند، نظير گوشت ماهي و گروه ماکيان، ميگو کالري کمتري دارد.

پروتئين موجود در ميگو کيفيت بالايي داشته و حاوي تمام اسيدآمينه‌هاي لازم جهت رشد مي‌باشد.

پروتئين ميگو همانند ساير جانوران دريايي به دليل نداشتن بافت همبند به راحتي هضم مي‌شود.

ميگو مقدار قابل توجهي املاح ضروري به خصوص فسفر و آهن دارد.

به ويژه براي کودکان در حال رشد و زنان باردار بسيار مفيد است.

نکته قابل توجه ديگر اينکه در غذاهاي دريايي به دليل کمتر بودن بافت پيوندي به نسبت ساير غذاهاي گوشتي، گوشت آنها نرم‌تر بوده است.

اين واقعيت به خصوص پس از پخت مشخص مي‌شود.

به همين دليل غذاهاي دريايي و از جمله ميگو براي افراد مسن که به دليل وضعيت دهان و دندان کمتر قادر به جويدن و هضم غذا هستند بسيار مفيد است.

ميگوهاي درشت يا به اصطلاح شاه ميگو دارای عضلات سفت‌تری در مقایسه با میگو‌های کوچکتر بوده است.

بنابراین میگو‌های کوچکتر سهل‌الهضم‌تر هستند.

ارزش غذايي ميگو

ميگو يکي از لذيذترين غذاهاي دريايي است.

۱۰۰ گرم ميگو، حاوي ۷۷ ميلي گرم آب، ۹۹ کالري انرژي ۱/18 گرم پروتئين، ۸/۰ گرم چربي، ۱۶۳ميلي گرم کلسترول و ۹۱ ميلي‌گرم قند است.

ميگوها در کل داراي چربي کمي مي‌باشند.

اسيدهاي چرب امگا ـ ۳ که از دسته اسيدهاي چرب غير اشباع بوده و براي سلامتي مفيد هستند، در ميگو‌ها به وفور يافت مي‌شوند.

اين دسته از اسيدهاي چرب مي‌توانند در کاهش خطر بيماري‌هاي قلبي موثر واقع شود.

اسيدهاي چرب امگا ـ۳ هم چنين اجزاي ضروري براي غشا سلول مغز و بافت چشم است.

ميگو منبع غني از ويتامين‌هايA B12 ،B6 ،B12، C، D، E، و املاحي چون کلسيم، آهن، منيزيم، پتاسيم، سديم، روي، مس، منگنز، و سلنيم است.

علاوه بر اين؛ کلسيم، آهن، روي، منيزيم، و فسفر ميگو نسبت به ساير آبريان بيش‌تر است.

ميگو منبع عالي ويتامين B12، ويتامين D و سلنيوم است.

ميگو يک منبع پروتئين با کالري کم محسوب مي‌گردد که حاوي آهن و نياسين (يکي از ويتامين‌هاي گروه B) نيز هست.

با توجه به اينکه ميگو يک منبع عالي از اسيدآمينه تريپتوفان مي‌باشد (اسيد آمينه تريپتوفان در بدن به نياسين تبديل مي‌شود).

بنابراين ميگو در کل داراي نياسين فوق‌العاده بالايي است.

نياسين موجود در ميگو + نياسين به دست آمده از تريپتوفان در بدن است.

ميگو حاوي مقاديرزيادي تريپتوفان و سلنيوم است.

سلنيوم يکي از مواد معدني است که با اثر آنتي‌اکسيداني خود به پيشگيري از سرطان کمک مي‌کند.

اين ماده در ميگو به مقدار بسيار زيادي وجود دارد.

تنها مصرف روزانه 120 گرم ميگو 7/81 درصد نياز روزانه به اين ماده مغذي (سلنيوم) را برطرف مي‌کند.

نقش سلنيوم در نوسازي و ترميم بخش‌هاي تخريب شده DNA به‌طور کامل روشن است.

به علاوه، سلنيوم درفعاليت آنزيم گلوتاتيون پراکسيداز دخالت دارد.

اين آنزيم در کبد مواد سمي و مضر را خنثي مي‌کند.

هنگامي که سطح «سلنيوم» در خون و کبد کاهش مي‌يابد، عوامل اکسيداني و راديکال‌هاي آزاد، موجب تخريب DNA و ايجاد سلول‌هاي سرطاني و رشد آنها مي‌گردند.

اسيدهاي چرب امگا – 3 موجود در ميگو علاوه بر پيشگيري از بيماري‌هاي قلبي – عروقي، در کنترل التهاب و پيشگيري از لخته شدن خون نقش موثري دارند.

با مصرف 120 گرم ميگو حدود 4/70 درصد نياز روزانه ويتامين B12 و 8/10 درصد نياز روزانه ويتامين B6 تأمين مي‌شود.

اين ميزان براي کنترل هموسيستئين (هموسيستئين ماده‌اي است که باعث تخريب ديواره عروق مي‌شود.

به عنوان يک عامل مهم در ايجاد بيماي‌هاي عروق کرونر قلب به شمار مي‌رود) پلاسما مفيد است.

روش تشخيص ميگو سالم‌ و فاسد

چون ميگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگي زياد در مدت کوتاه فاسد خواهد شد.

در روش تشخيص مقايسه‌اي ميگوي سالم و فاسد موارد زير از اهميت برخوردار است.

فساد ميگو:

ميگوها معمولا در دريا توسط تورهاي ترال Trawl از کف دريا و در زمان طولاني صيد مي‌شود.

طولاني بودن زمان تورکشي موجب خواهد شد که رسوبات همراه تور به سطح آب کشيده شوند و ميگوها آلودگي زيادي داشته باشند که در اين صورت اگر ميگو در شرايطي قرار گيرد که محيط براي رشد و تکثير ميکرو‌ارگانيسم فراهم باشد.

ميکروارگانيسم‌ها سريعا تکثير مي‌يابند و در چنين حالتي چون ميگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگي زياد در مدت کوتاه فاسد خواهد شد.

در روش تشخيص مقايسه‌اي ميگوي سالم و فاسد موارد زير از اهميت برخوردار است.

بو:

در ميگوي سالم بوي مخصوص ميگو استشمام مي‌شود در حالي که در ميگوي فاسد بوي زُهم با بوي شديد آمونياک و سولفيد هيدروژن استشمام مي‌شود.

رنگ:

رنگ ميگوي سالم بر‌حسب گونه ميگو فرق مي‌کند.

در ميگوي پرورشي که از گونه سفيد هندي است، رنگ پوسته سبز زيتوني است.

در گونه موزي که گونه غالب ميگوي درياي خليج‌ فارس است رنگ پوست صورتي روشن است.

در ميگوي سر تيز، رنگ سفيد و در ميگوي سبز تيره رنگ است.

در ميگوي فاسد، پوسته رنگ طبيعي خود را از دست داده و اکثرا به رنگ سفيد و گاهي اوقات کدر مي‌شود.

استحکام پوسته در ناحيه سر و بدن: در ميگوي سالم پوست سفت و سخت و سر محکم به بدن چسبيده و رنگ آن نيز تغيير نکرده است.

بافت گوشت، حالت طبيعي داشته و پوسته و گوشت در هنگام طبخ به رنگ نارنجي متمايل به قرمز در مي‌آيد.

در ميگوي فاسد در ناحيه سر تغيير رنگ ايجاد شده و سر در حال جدا شدن از بدن است.

پوسته روي بدن نرم مي‌شود و به راحتي از گوشت جدا مي‌شود.

پيدايش رنگ نارنجي متمايل به قرمز بستگي به درجه فساد ميگو دارد.

هر اندازه که ميگو بيشتر فاسد شده باشد مقدار پيدايش رنگ قرمز کاهش مي‌يابد.

ميگو و سلامت جامعه

ميگو منبع غني از ويتامين‌هاي A، B۶، B۱۲، D، E و املاحي چون آهن، منيزيم، فسفر، پتاسيم، سديم، روي، مس، منگنز و سلنيوم است.

علاوه بر اين کلسيم، روي، آهن، منيزيم و فسفر ميگو نسبت به ساير آبزيان بيشتر است.

۹۰ گرم ميگوي سرخ شده داراي ۲۰۰ کالري انرژي، ۱۶گرم پروتئين، ۱۰گرم چربي، ۱۶۸ميلي‌گرم کلسترول، ۵/۲ گرم اسيدهاي چرب اشباع، ۲/۶گرم اسيدهاي غيراشباع با پيوندهاي

چندگانه، ۴/۱گرم اسيدهاي چرب غير اشباع با پيوند تکي و ۳/۱۰گرم اسيد چرب امگا-۳ است.

ميزان پروتئين موجود در هر ۱۲۰ گرم ميگو حدود ۷/۲۳ گرم بوده که رقم بالايي است که حدود ۴۷ درصد از نياز روزانه يک فرد سالم را تامين مي‌کند.

ترکيبات ويژه مواد غذايي ميگو آن را به عنوان يک غذاي مناسب براي کمک به تنظيم قند خون تبديل کرده است.

به‌رغم بالا بودن درصد کلسترول در ميگو، اما با مصرف اين ماده غذايي از درصد کلسترول مضر خون به ميزان قابل توجهي کاسته مي‌شود.

با استفاده از گوشت اين جاندار دريايي، زير نظر يک متخصص تغذيه و با کنترل مرتب چربي خون فرد، نه تنها مشکل‌ساز نيست بلکه به مرور زمان باعث جايگزيني کلسترول مفيد (HDL) به جاي کلسترول مضر (LDL) مي‌شود.

به اين ترتيب علائم ناشي از بالا بودن چربي خون کاهش مي‌يابد.

ميگو يک منبع بسيار غني از ريزمغذي سلنيوم و ويتامين B12 است و مصرف آن خصوصا در افراد مبتلا به کم‌خوني و ريزش ‌مو توصيه مي‌شود.

يادآوري مي‌شود مبتلايان به بيماري نقرس بايد در مصرف ميگو احتياط کنند.

ميزان اسيدهاي چرب امگا-۳ در خون افراد مبتلا به افسردگي، کمتر از ميزان طبيعي است.

به همين دليل مصرف ميگو تا حدودي در درمان و پيشگيري از افسردگي موثر است.

بر همين اساس، اسيدهاي چرب غيراشباع موجود در ميگو، نقش ضدالتهابي داشته است.

با مصرف آن مي‌توان از ابتلا به بيماري‌هاي التهابي، مانند ورم مفاصل و برونشيت مزمن پيشگيري کرد و علائم اين قبيل بيماري‌ها را کاهش داد.

در افراد مبتلا به سردردهاي ميگرني، دريافت منابع غذايي حاوي اسيدهاي چرب امگا-۳، در کاهش علائم و عوارض اين بيماري مفيد است.

ميگو به علت دارا بودن مواد مغذي در پيشگيري و درمان آسم در دوران کودکي و در رژيم غذايي از ابتداي دوران کودکي موثر است.

متخصصان تغذيه معتقدند ضريب هوشي نوزاداني که مادرانشان در دوران بارداري از مواد غذايي دريايي همچون ماهي و ميگو استفاده کنند بيش از ساير نوزادان است.

کودکاني که مادران آنها در دوران بارداري به ميزان کافي از ماهي و ميگو استفاده کرده‌اند در شش ماه اول تولد از نظر رفتاري و هوش حدود دو ماه از ساير همسالان خود جلوترند.

مصرف ميگو مواد سرطان‌زا را در بدن خنثي و در افراد مبتلا به ايذر از پيشرفت بيماري‌ جلوگيري مي‌کند.

اسيدهاي چرب غيراشباع موجود در ميگو نقش ضد التهابي دارد.

در نتيجه با مصرف آن مي‌توان از ابتلا به بيماري‌هاي التهابي مانند ورم مفاصل و برونشيت مزمن پيشگيري کرد.

استفاده از ميگو به دليل بالا بودن محتواي اسيد چرب امگا-۳ براي مبتلايان به افزايش چربي خون مانعي ندارد.

مصرف مداوم ماهي و ميگو ايمني در برابر برخی انواع سرطان خون را سبب مي‌شود.

ميزان سکته قلبي در افرادي که مرتب ميگو مي‌خورند کمتر از کساني است که ميگو نمي‌خورند و گوشت قرمز استفاده مي‌کنند.

ميگو حافظه را تقويت مي‌کند و قدرت ذهني را بالا مي‌برد.

تمامي خوراکي‌هاي دريايي به شکل عام و ميگو به صورت خاص دستگاه دفاعي بدن را تقويت مي‌کنند.

ميگو در بالا بردن مقاومت بدن، بهبود التهاب‌ها، بيماري‌هاي قلبي و مبارزه با سرطان کمک فعالانه‌اي دارد.