دهانی خوشبو با کمک طب اسلامی

بوی بد دهان، از آن مشکلاتی است که می‌تواند آن چنان باعث آزار انسان بشود که روابط اجتماعی او را مختل کند و حتی باعث گوشه‌نشینی و انزوای او شود.
ائمه معصومین (ع) و پیشوایان دینی ما را به یکسری امور سفارش کرده‌اند که می‌توانیم با رعایت آن‌ها دهانی خوشبو داشته باشیم:
پیامبر خدا (ص) : «مویز، چه نیکو خوراکی است! پِی را استحکام می‌بخشد، بیماری را از میان می‌بَرَد، خشم را فرو می‌نشانَد، پروردگار را خشنود می‌سازد، بلغم را می‌بَرَد، بوی دهان را خوش می‌سازد و رنگ را صفا می‌دهد ».

امام صادق (ع) :

«چه نیکو لقمه‌ای است پنیر! دهان را تَر و تازه می‌کند، بوی دهان را خوش می‌سازد، غذای پیشین را هضم می‌کند و غذا را مطبوع می‌سازد ».

* به نقل از ایّوب بن نوح، یکی از کسانی که با امام کاظم علیه‌السلام بر سرِ سفره‌ای حضور یافته بود، برایم نقل کرد که ایشان، بادروج خواست و فرمود: «دوست دارم غذا را با آن آغاز کنم. انسدادها را باز می‌کند، غذا را دوست‌داشتنی می‌سازد و … غذای خویش را با آن، پایان ده؛ زیرا آنچه را پیش‌تر بوده، گوارش می‌دهد و آنچه را پس از آن خواهد بود، دوست‌داشتنی می‌سازد، سنگینی را از میان می‌برد و بوی آروغ و بوی دهان را خوش می‌سازد »
* به نقل از فرات بن احنف: از امام صادق علیه‌السلام درباره تَرِه پرسیدند. فرمود: «بخور؛ چرا که در آن، چهار ویژگی است: بوی دهان را خوش می‌سازد ».
امام علی (ع) نیز در حدیثی می‌فرمایند: «جویدن کُنْدُر، دندان‌ها را استحکام می‌دهد، بلغم را می‌راند و بوی بد دهان را می‌برد ». امام صادق (ع) : «چه نیکو لقمه‌ای است پنیر! دهان را تَر و تازه می‌کند، بوی دهان را خوش می‌سازد، غذای پیشین را هضم می‌کند و غذا را مطبوع می‌سازد.
امام صادق (ع) همچنین فرمود: «چهار چیز است که دیده را جلا می‌دهد و سود دارد و زیانی نمی‌آورد ». درباره آن‌ها از او پرسیدند، فرمود: