دکتر کرمانی » مجله » بیماری و درمان
بسیاری از افراد در جلسات بدنسازی برای نخستین بار با واژه سلولیت مواجه می‌شوند و سپس این سوال‌ها برای‌شان مطرح می‌شود که سلولیت یا پوست پرتقالی چیست و علت آن کدام است؟ و چگونه می‌توان از شر آن خلاص شد؟در پاسخ باید گفت سلولیت به مجموعه چربی‌هایی گفته می‌شود که به بافت همبند زیر پوست […]
تایید شده توسط کارشناس تغذیه دکترکرمانی قبل از هر اقدامی با پزشک متخصص مشورت نمایید.
بسیاری از افراد در جلسات بدنسازی برای نخستین بار با واژه سلولیت مواجه می‌شوند و سپس این سوال‌ها برای‌شان مطرح می‌شود که سلولیت یا پوست پرتقالی چیست و علت آن کدام است؟ و چگونه می‌توان از شر آن خلاص شد؟
در پاسخ باید گفت سلولیت به مجموعه چربی‌هایی گفته می‌شود که به بافت همبند زیر پوست (یا بافت پیوندی که از بافت‌های دیگر محافظت می‌کند) فشار آورده و ظاهر پوست را به حالت ناصاف و ناهموار درمی‌آورد و ظاهری شبیه به پوست پرتقال بر روی بدن ایجاد می‌کند. می‌توان گفت که سلولیت یک نوع مسمومیت بافت‌های ارتباطی بدن است.
سلولیت اغلب روی ران‌ها، شکم و باسن ظاهر می‌شود و فرم نازیبایی به پوست می‌دهد. علت ایجاد سلولیت ممکن است ناشی از ترکیب پیچیده‌ای از عوامل شامل هورمون‌ها تا وراثت باشد؛ مانند فشارهای عصبی، عدم تعادل در غذا خوردن، کمبود پروتئین و مصرف بیش از اندازه مواد نشاسته‌ای و قندی. در ادامه به طور مفصل به این مقوله و راه‌های پیشگیری از آن می‌پردازیم. با ما همراه باشید.
سلولیت با تجمع موضعی چربی و تغییر در بافت چربی در نواحی خاصی از بدن مرتبط است. این اصطلاح برای اولین بار در دهه 1920 توسط خدمات اسپا و زیبایی برای تبلیغات استفاده شد و در اواخر دهه 1960 در نشریات انگلیسی ظاهر گردید.
عارضه پوست پرتقالی پدیده پیچیده‌ای است که از ترکیب عوامل متعددی به وجود می‌آید که مهم‌ترین آن‌ها تغییرات هورمونی زنانه است. این پدیده عموما زنان را تحت تأثیر قرار داده و در مناطق خاصی از بدن، مانند پشت ران، باسن، بازوها و شکم ظاهر می‌شود. البته باید توجه داشت که سلولیت بیماری محسوب نمی‌شود.
اگر تعداد و حجم سلول‌های چربی در هیپودرم (بافت چربی زیر پوست) افزایش یابد، به صورت برآمدگی‌های کوچک و متورمی خود را نشان خواهد داد. این برآمدگی‌ها سپس شکل گنبدی به خود می‌گیرند و سطح پوست ناهموار می‌شود که به آن سلولیت می‌گویند. عبارت پوست پرتقالی نیز اغلب برای سلولیت استفاده می‌شود.
توضیحات دکتر کرمانی درباره سلولیت
سلولیت با اختلال در گردش خون و سیستم لنفاوی تشدید می‌شود. این مساله یک پدیده فیزیولوژیکی طبیعی است که هیچ عواقبی برای سلامتی ندارد، اما ممکن است باعث دفرمه شدن پوست، ناراحتی و درد موضعی شود.
سلولیت به دنبال توالی و ترکیب چند عامل رخ می‌دهد:
سلولیت اغلب در نواحی ران، باسن، لگن، شکم، قسمت بالا و پایین کمر، قسمت‌های پشت و داخل بازوها، قسمت‌های داخلی زانو، زیر شانه‌ها و مچ پا ایجاد می‌شود. محل ایجاد سلولیت در آقایان معمولاً در ناحیه شکم و پشت گردن است.
سلولیت تنها یک مشکل نیست و دانستن انواع مختلف سلولیت برای یافتن موثرترین درمان ضروری است. در ذیل به انواع مختلف سلولیت اشاره خواهیم کرد:
سلولیت نرم که به عنوان سلولیت شل نیز شناخته می‌شود، با افتادگی پوست همراه است و اغلب در مناطقی از بدن که چربی در آن تجمع می‌یابد (مانند بازوها، شکم، باسن و ران‌ها)، دیده می‌شود.
این پدیده زمانی که فرد دراز می‌کشد، بیشتر قابل مشاهده است و عمدتا به دلیل مشکلات گردش خون رخ می‌دهد. خبر خوب این است که سلولیت نرم هنگام لمس دردناک نیست اگرچه پوست بسیار ژلاتینی و موج‌دار می‌شود. افزایش وزن یا عدم تناسب اندام، معمولاً علت این نوع سلولیت است.
بهترین توصیه برای مقابله با سلولیت نرم، اغلب اتخاذ یک رژیم غذایی سالم و تمرینات مداوم ورزشی است. پوشیدن ساق یا جوراب حین ورزش نیز می‌تواند نتایج را بهبود دهد.
سلولیت به خودی خود دردناک نیست، اما با احساس ناخوشایند سنگینی پاها و تورم (احتباس مایعات) همراه است. برعکس سلولیت سفت که قابل حرکت نیست در این نوع به راحتی می‌توانید گلوله برجسته را حرکت دهید. به همین دلیل با هر حرکت بدن می‌جنبد و منظره‌ای ناخوشایند به وجود می‌آورد.
سلولیت با تجمع موضعی چربی و تغییر در بافت آن در نواحی خاصی از بدن مرتبط است.
به سلولیت سخت در اصطلاح عامیانه “پوست پرتقالی“ می‌گویند. این نوع سلولیت می‌تواند همه افراد از جمله افراد لاغر و خوش اندام را نیز درگیر کند. سلولیت سخت با فرورفتگی‌ها و برآمدگی‌های روی ران‌ها، بازو و باسن مشخص می‌شود و در موارد شدید ممکن است هنگام لمس بسیار سخت و دردناک شود.
علیرغم این که پزشکان می‌دانند سلولیت چیست اما درمان سلولیت نوع سخت، دشوار است. این سلولیت، یک سلولیت قدیمی است که عمیقاً در بافت‌ها شکل گرفته است. برخی از جراحان زیبایی، درمان‌های مبتنی بر برش مانند سلفینا (نوعی جراحی با بی‌حسی موضعی و ساکشن سولیت) را برای کسانی که می‌خواهند از شر سلولیت فشرده خلاص شوند، توصیه می‌کنند.
سلولیت ادماتوز یا ادماتیک که به عنوان سلولیت با گردش خون ضعیف نیز شناخته می‌شود، کمتر از بقیه شایع است و درمان آن بسیار چالش برانگیز است. این مساله ناشی از گردش خون ضعیف است که با احتباس مایعات تشدید می‌شود.
سلولیت ادماتوز می‌تواند بر روی ران‌ها و پشت زانوها تاثیر بگذارد، اما اغلب در قسمت پایین ساق پا ظاهر شده و شکل پاها را با تورم تغییر می‌دهد. هنگام لمس یا نشستن طولانی مدت ممکن است احساس درد در پوست حس شود.
درمان سلولیت ادماتوز بر بهبود گردش خون و کاهش احتباس مایعات، از طریق جوراب‌های فشرده و حمام‌های آب گرم تمرکز دارد. در موارد شدید، تخلیه لنفاوی به صورت دستی نیز مفید است.
سلولیت عفونی یک عفونت باکتریایی پوستی شایع و جدی است. پوست آسیب دیده متورم و قرمز به نظر رسیده و معمولاً هنگام لمس دردناک و گرم است. سلولیت معمولاً پوست ساق پا را درگیر می‌کند اما می‌تواند در صورت، بازوها و سایر نواحی نیز رخ دهد. سلولیت چربی با سلولیت عفونی ناشی از نفوذ باکتری به زیر پوست متفاوت است.
سلولیت چربی با سلولیت عفونی ناشی از نفوذ باکتری به زیر پوست متفاوت است.
در سال 2009، مقیاسی برای سلولیت ساخته شد که آن را به چهار دسته مختلف، از خفیف تا شدید طبقه‌بندی کرد. درجات سلولیت به ترتیب زیر در افراد مختلف دیده می‌شوند:
این سلولیت با چشم غیرمسلح آشکار نمی‌شود و پوست حتی در صورت فشرده شدن همچنان صاف به نظر می‌رسد، اما ممکن است تغییراتی در ساختار دِرم در زیر پوست ایجاد شود.
ممکن است برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های قابل مشاهده‌ای وجود نداشته باشد، اما خاصیت ارتجاعی پوست کاهش یافته و رنگ پریده‌تر بهنظر می‌رسد. در سلولیت درجه 1 هنگامی که فرد از پوستش نیشگون می‌گیرد، اثر پوست پرتقالی روی آن ظاهر می‌شود.
توده‌ها و برجستگی‌ها به خصوص زمانی که فرد ایستاده باشد، شروع به نمایان شدن می‌کنند اما وقتی دراز می‌کشد، ناپدید می‌شوند.
سلولیت درجه 3، شدیدترین نوع سلولیت است که در آن فرورفتگی‌ها و برجستگی‌ها کاملا قابل مشاهده هستند و احتمالا دردناک‌اند.
یکی از مهم‌ترین علائم سلولیت، ایجاد پوست ناهموار به شکل پرتقال است؛ که در نوع سفت آن کاملا مشخص است. اما سلولیت خفیف به راحتی قابل مشاهده نیست و در صورتی قابل تشخیص است که پوست در ناحیه مربوطه، فشار داده شود تا سلولیت‌ها خود را نشان دهند.
در انواع سلولیت خفیف باید روش‌های تشخیص دیگری را به کار برد. تشخیص این گونه معمولا بر اساس بررسی تاریخچه پزشکی فرد، معاینه فیزیکی، گرفتن نمونه خون و پوست و نهایتا کشت باکتریایی انجام می‌شود.
سلولیت یک مساله بسیار مشهور و عمومی است. بین 80 تا 90 درصد زنانی که دوران بلوغ را پشت سر گذاشته‌اند و کمتر از 10 درصد از مردان سلولیت دارند. علل عمده سلولیت، ژنتیک، جنسیت، سن، میزان چربی بدن و ضخامت پوست است.
با افزایش سن، پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و می‌تواند ظاهر سلولیت را آشکارتر کند. اگرچه افراد چاق دارای سلولیت شدید هستند، اما این مساله برای افراد بسیار لاغر نیز اتفاق می‌افتد.
سلولیت معمولا بر سلامت جسمی کلی فرد تأثیر نمی‌گذارد و آسیبی هم به دنبال ندارد. با این حال، ممکن است افراد ظاهر آن را دوست نداشته باشند و بخواهند آن را پنهان کنند. با این وجود مشخص نیست دقیقا چه چیزی باعث سلولیت می‌شود.
سلولیت زمانی ایجاد می‌شود که نوارهای فیبری که پوست را به عضله زیرین متصل می‌کنند، به‌طور نامنظمی سفت شوند. این سفت شدن، پوست را به سمت پایین کشیده و به این ترتیب، لایه چربی طبیعی زیر پوست به سمت بالا فشار می‌آورد. نتیجه ظاهری چروکیده در پوست است. در ادامه به مهم‌ترین دلایل ایجاد سلولیت می‌پردازیم:
هورمون‌ها نقش غالبی در تشکیل سلولیت دارند. استروژن یک هورمون مهم در ایجاد سلولیت است. با این حال، هیچ مدرک بالینی قابل اعتمادی برای حمایت از چنین ادعایی وجود ندارد. اعتقاد بر این است که سایر هورمون‌ها از جمله انسولین، کاتکول آمین‌های آدرنالین و نورآدرنالین، هورمون‌های تیروئید و پرولاکتین نیز در ایجاد سلولیت نقش دارند.
تغییرات هورمونی در زمان‌های مختلف زندگی یکی از عوامل ایجاد سلولیت‌های مختلف است. به عنوان مثال، افزایش سطح استروژن در زنان در دوران بلوغ می‌تواند باعث ایجاد سلولیت شود. به‌طور مشابه، نوسانات هورمونی مرتبط با بارداری نیز می‌تواند سلولیت ایجاد کند.
همچنین با ورود زنان به دوران یائسگی، سطح استروژن کاهش یافته و باعث کاهش جریان خون به بافت‌های همبند زیر پوست می‌شود. این کاهش جریان خون به معنای رسیدن اکسیژن کمتر به ناحیه و در نتیجه کاهش تولید کلاژن است که می‌تواند منجر به سلولیت ادماتوز شود. استفاده از داروهای ضدبارداری هورمونی نیز از جمله عوامل افزایش دهنده ابتلا به سلولیت هستند.
استفاده از داروهای ضدبارداری هورمونی نیز از جمله عوامل افزایش دهنده ابتلا به سلولیت هستند.
عارضه پوست پرتقالی، در زنان رایج‌تر از مردان است. به نظر می‌آید که هورمون زنانه استروژن سبب تجمع بیشتر چربی‌ها در اندام تحتانی یعنی ران‌ها و باسن خانم‌ها می‌شود.
استروژن هورمون اصلی زنانه است که در تنظیم چربی نقش دارد و باعث می‌شود چربی به طور طبیعی در سینه‌ها، ران‌ها و باسن جمع شود. این چربی منبع انرژی فرزند آوری محسوب می‌شود. زنانی که در حالت استروژن بالاتر قرار دارند، بیشتر احتمال دارد به سلولیت مبتلا شوند، مانند:
تستوسترون، هورمون اصلی مردانه است که اثر معکوس بر سلولیت دارد و چربی را می‌سوزاند. اغلب مردانی که سلولیت دارند، سطوح تستوسترون غیرطبیعی پایین یا سطوح بالای استروژن را نشان می‌دهند و مشکلات زیر را دارند:
تحقیقات نشان داده است ژن‌های خاصی با سرعت متابولیسم، نحوه توزیع چربی و کارایی گردش خون یا سیستم تخلیه لنفاوی مرتبط هستند. نتایج پژوهش‌های سال 2016 نشان داد که بیش از 100 ژن وجود دارد که می‌توانند روی تنظیم وزن تاثیر داشته باشند. همچنین به نظر می‌رسد سلولیت در برخی از اقوام غالب‌تر است. در حالی که سلولیت می‌تواند زنان را از همه قومیت‌ها درگیر کند، اما در گروه‌های قومیتی اروپایی و سفید پوست شیوع بیشتری دارد.
تحقیقات اخیر نشان داده است که کدام نوع ژن مسئول سلولیت متوسط یا شدید است. با این حال، افرادی که مادر یا مادربزرگ‌شان مبتلا به سلولیت هستند، ریسک بیشتری برای ابتلا به آن دارند. اگر کسی در خانواده دچار این عارضه باشد شما نیز دچارش می‌شوید. با این حال مقدار سلولیت را می‌توانید با فاکتورهایی کنترل کننده کاهش دهید.
برای این که مشخص شود نقش شیوه زندگی در ایجاد سلولیت چیست، باید به این نکته توجه نمود که سبک زندگی سالم یعنی تغذیه، ورزش و سطح استرس پایین. وضعیت‌های پراسترس باعث افزایش سطح کاتکول آمین در خون می‌شود که در ایجاد سلولیت نیز نقش دارد.
وضعیت‌های پراسترس باعث افزایش سطح کاتکول آمین در خون می‌شود که در ایجاد سلولیت نیز نقش دارد.
ممکن است در خانم‌های جوان هم سلولیت دیده شود ولی میزان آن در افرادی که سن بالاتری دارند بیشتر است. با بالا رفتن سن زنان، پوست آن‌ها نازک‌تر شده، انعطاف پذیری کمتری پیدا می‌کند و بیشتر مستعد افتادگی می‌شود. علاوه بر این با افزایش سن، توده عضلانی کاهش می‌یابد. با افزایش چربی و شل شدن عضلات بدن، درصد بروز سلولیت هم بیشتر می‌شود.
زنان کم تحرک در هر دهه پس از 30 سالگی، 3 تا 5 درصد از حجم عضلانی خود را از دست می‌دهند. نتیجه این موارد، سلولیت‌سازی است. با افزایش سن، پوست، کلاژن و الاستین بیشتری را از دست می‌دهد که خود به افزایش سلولیت دامن می‌زند.
رژیم غذایی عاملی برای ایجاد سلولیت در بدن است. با این وجود هیچ لیست غذایی جادویی که بتوان از آن‌ها اجتناب نمود، وجود ندارد. ولی بهتر است از غذاهای ملتهب کننده دوری شود:
برای جلوگیری از سلولیت، افراد باید مطمئن شوند که اسیدهای آمینه و پروتئین کافی را در رژیم غذایی معمول خود دریافت می‌کنند. این مواد مغذی، کلید تولید کلاژن سالم و بافت همبند هستند. مصرف غذاهایی که میزان زیادی نمک دارند و شور هستند باعث تورم بیشتر سلول‌های چربی و به دنبال آن به چشم آمدن سلولیت‌ها می‌شوند.
همیشه باید در غذا خوردن تعادل را رعایت کنید و به اندازه نیاز بدنتان مصرف کنید تا مجبور نشوید رژیم‌های تک غذایی و سریع بگیرید که سبب ایجاد سلولیت می‌شوند. برای داشتن یک برنامه غذایی کامل و سالم می‌توانید از رژیم دکتر کرمانی استفاده کنید.
برای جلوگیری از سلولیت، دریافت پروتئین کافی را در رژیم غذایی معمول خود فراموش نکنید.
سیگار به خودی خود باعث ایجاد سلولیت نمی‌شود اما تأثیر منفی آن بر سلامت پوست مشخص است. در افراد سیگاری، سلولیت با افزایش سن بیشتر دیده می‌شود. نیکوتین موجود در سیگار یک منقبض کننده عروق است.
انقباض عروق زمانی اتفاق می‌افتد که رگ‌های خونی منقبض شده و اکسیژن رسانی به پوست کاهش می‌یابد. این امر به نوبه خود بر تشکیل کلاژن تأثیر می‌گذارد.
دود سیگار همچنین حاوی هزاران ماده شیمیایی مختلف، مانند استیلن، آمونیاک، بنزن، فرمالدئید و متانول است. همه این سموم رادیکال‌های آزاد تولید می‌کنند که به بافت همبند پوست آسیب زده و ظاهر سلولیت را بدتر جلوه می‌دهند. الکل نیزحاوی سطوح بالایی از یک فرم بسیار قوی استروژن است و ثابت شده که سطح تستوسترون را کاهش داده و موجب سلولیت می‌شود.
اگر شغل شما به گونه‌ایست که تمام روز را مجبور به نشستن هستید یک قدم به سلولیت نزدیک‌ترید. تنها کمی تغییر در روتین زندگی می‌تواند آسیب‌های یکجا نشینی را به حداقل برساند.
یک سبک زندگی کم تحرک ممکن است به ظاهر شدن سلولیت کمک کند، اما همان‌طور که در بالا ذکر شد، حتی افراد بسیار متناسب و فعال نیز ممکن است از سلولیت رنج ببرند. عدم تحرک باعث عدم تعادل کالری و ذخیره سلول‌های چربی در لایه سلولیت می‌شود. این مساله همچنین باعث کند شدن تولید کلاژن و الاستین و شل شدن پوست نیز می‌گردد.
اگرچه ورزش ابزار مهمی برای مقابله با سلولیت است اما تصور می‌شود که تجمع اسید لاکتیک(وقتی بدن دچار کمبود اکسیژن می‌شود، اسید لاکتیک از بافت‌ها ترشح می‌شود.) بعد از ورزش می‌تواند سلولیت را در افرادی که مستعد آن هستند، شدت دهد.
انجام تمرینات پا روی صفحه ارتعاشی، گردش خون را در قسمت پایینی بدن افزایش داده و مواد زائد مانند اسید لاکتیک را سریع‌تر دفع می‌کند. لازم به ذکر است که سلولیت مسری نیست و از طریق تماس پوست به پوست پخش نمی‌شود.
در افراد سیگاری، سلولیت با افزایش سن بیشتر دیده می‌شود.
اضافه وزن یا چاقی احتمال ابتلا به سلولیت را افزایش می‌دهد. هرچه بافت چربی در بدن بیشتر شود، ممکن است فشار بیشتری روی بافت‌های همبند بیاید. در نتیجه احتمال ظاهر شدن سلولیت را تقویت می‌کند. کاهش وزن می‌تواند مقدار کلی چربی در بدن را کاهش دهد. در نتیجه سبب کاهش سلولیت می‌شود. با این حال گاهی حتی با کاهش وزن نیز ممکن است سلولیت از جایش تکان نخورد.
یکی از انواع سلولیت زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها (معمولاً استرپتوکوک و استافیلوکوک) از طریق شکاف یا شکستگی پوست وارد بدن می‌شوند. پوستی که بعد از مدتی ترمیم می‌شود، ممکن است دچار سلولیت شود.
التهاب حاصل از استرس موجب تشدید سلولیت می‌شود. از مشکلاتی که در نتیجه فرآیند التهابی ایجاد می شود، تورم در سطح سلول است. هرچه بافت‌ها بیشتر ملتهب شوند، متورم‌تر به نظر می‌رسند.
سلولیت خفیف عموما عارضه‌ای ندارد جز این که ظاهر نامناسبی به پوست می‌دهد. اما نوع سفت و سخت یا عفونی سلولیت، اگر درمان نشود می‌تواند منجر به درد شدید، قرمزی پوست، تب ولزر، ایجاد زخم، سرایت عفونت به اعضای داخلی بدن و حتی قطع عضو شود.
اغلب آقایان به دلیل داشتن پوستی محکم‌تر، سلولیت ندارند. دلیل دیگر نیز هورمون‌ها هستند. هورمون‌ها از عوامل عمده در تنظیم و تعدیل سوخت وساز و ذخیره چربی‌ها در زیر پوست هستند. زنان در دوران بلوغ، سندرم پیش ازقاعدگی، یائسگی و در ماه‌های اول استفاده از قرص‌های بارداری، دچار تغییرات هورمونی می‌شوند و به همین دلیل است که اغلب زنان لاغر و یا دارای وزن مناسب هم سلولیت دارند.
رژیم غذایی سرشار از مواد غذایی ناسالم و قند در کنار سبک زندگی کم‌تحرک، وابستگی به فناوری و نوسانات شدید هورمونی در بلوغ، آغازگر سلولیت در نوجوانان است.
افراد با هر فرم بدنی سلولیت دارند، اما بسیاری می‌خواهند بدانند واقعا سلولیت چیست؟ آیا درمان قطعی دارد؟ برای این دسته از خوانندگان، خبر خوبی داریم، علیرغم دشواری وضعیت سلولیت، این مساله با رعایت موارد زیر تا حدودی قابل پیشگیری یا محدود شدن است:
فیبر بیشتر، غلات کامل، میوه‌ها و سبزیجات در جلوگیری از سلولیت بسیار موثر است. کربوهیدرات‌های ساده یا پیچیده‌ی موجود در بسیاری از نان‌ها، آب نبات‌ها و نوشابه‌ها، فقط کالری اضافه می‌کنند. به خصوص در مناطق مستعد سلولیت این کار منجر به تولید چربی بیشتر می‌شوند.
این ویدئوی دکتر کرمانی در مورد سلولیت را از دست ندهید:
افراد لاغر یا چاق ممکن است سلولیت داشته باشند اما وزن اضافی اغلب آن را بیشتر نمایان می‌کند. بهترین راه حل برای جلوگیری از سلولیت، کاهش تدریجی چند کیلوگرم از وزن است. رژیم‌های سریع مثل رژیم یویو می‌تواند ظاهر سلولیت را بدتر کند. کاهش وزن زیاد هم ممکن است در مناطقی که پوست شل شده است، باعث ظاهر شدن سلولیت‌ها شود.
افرادی که می‌دانند سلولیت چیست، به خوبی واقف هستند که سیگار کشیدن باعث کاهش خون‌رسانی به پوست، احتمال افتادگی آن و نمایان شدن سلولیت روی بازوها، ران‌ها و پایین تنه می‌شود. بنابراین ترک سیگار قبل از تشکیل سلولیت، می‌تواند به جلوگیری از این موضوع کمک کند.
برای سایش سلولیت‌ها یا جلوگیری از تشکیل سلولیت، ماساژ پوست زیر دوش یا ماساژ با روغن مفید است. ماساژ جریان خون را بهبود می‌بخشد و مایعات اضافی را از بین می‌برد. کرم‌های حاوی عصاره‌های گیاهی نیز ممکن است پوست را برای مدتی زیباتر کنند. به عنوان مثال، محصولات حاوی کافئین می‌توانند به سفت شدن سریع پوست در حین ماساژ کمک کنند.
پیشنهاد ما به افرادی که در پی پیشگیری از ایجاد سلولیت روی پوست‌شان هستند، این است که وقتی تبلیغات کرم‌های سفت کننده را می‌خوانند، به دنبال کلمه رتینول باشند. رتینول می‌تواند ظاهر و بافت پوست را بهبود بخشیده و از سلولیت جلوگیری نموده یا آن را درمان کند.
محصولی با 0.3 درصد رتینول، بهترین گزینه در این مواقع است. در صورت استفاده برای درمان سلولیت، برای مشاهده اثرات باید حداقل 6 ماه از آن استفاده شود. رتینول با ضخیم کردن لایه بیرونی پوست به پوشاندن نواحی ناهموار زیرین کمک می‌کند.
ترکیبی از ورزش، رژیم غذایی و درمان، می‌تواند ظاهر سلولیت را کاهش دهد. روش‌های درمان سلولیت بر پایه پاکسازی بدن از آب و مواد زاید سمی و از بین رفتن کیست‌های چربی است. این پاکسازی نباید روی چربی‌های موجود در قسمت‌های دیگر بدن (مثل صورت و سینه) تأثیر بگذارد.
روش‌های درمان این عارضه را می‌توانید به طور کامل در مقاله درمان سلولیت بخوانید، اما در ادامه به روش‌های درمان آن اشاره شده است:
درمان با فرکانس رادیویی: درمان‌هایی که از فرکانس رادیویی (RF) یا سونوگرافی متمرکز با شدت بالا استفاده می‌کنند می‌توانند پوست افتاده را سفت و تقویت کنند و در نتیجه ظاهر سلولیت را کاهش دهند.
جراحی زیبایی: جراحان زیبایی نیز از روش‌های درمانی مختلفی برای کاهش موقت ظاهر سلولیت استفاده می‌کنند. این درمان‌ها عبارتند از:
ورزش: ورزش منظم توده عضلانی را افزایش داده و باعث صاف شدن سلولیت می‌شود. ورزش‌های زیر، جریان خون را در نواحی خاصی از بدن افزایش می‌دهند که باعث سرعت بخشیدن به چربی‌سوزی می‌شود.
استفاده از جوراب ساق بلند: جوراب‌های مخصوص سلولیت منجر به جلوگیری از ذخیره مایع سلولیت می‌شود. پزشک یا داروساز می‌تواند به افراد در انتخاب جوراب مناسب کمک کند، اما نتیجه کار ممکن است یک یا دو سال به طول بینجامد.
رژیم غذایی مخصوص سلولیت: غذاهایی که مصرف می‌کنید باید کم نمک و سرشار از پروتئین باشند. بعضی از غذاهای ممنوع برای مبتلایان به سلولیت عبارتند از:
در نهایت، می‌خواهیم به برخی از افسانه‌هایی بپردازیم که در مورد سلولیت شایع شده‌اند. علیرغم این واقعیت که بیشتر زنان از سلولیت رنج می‌برند، افسانه‌هایی عجیب نیز در مورد این مشکل پوستی نیز وجود دارد که دهان به دهان می‌چرخد. در ادامه به رایج‌ترین فرضیات در مورد سلولیت و علت دقیق واقعی یا خیالی بودن آن‌ها پرداخته شده است.
یکی از قدیمی‌ترین داستان‌های افراد مسن در مورد سلولیت این است که این برجستگی‌های غیرطبیعی ناشی از برخی سموم موجود در بدن است و این سموم توسط کرم‌ها و لوسیون‌های از بین‌برنده سم در بازار از بدن حذف می‌شوند.
کسانی که می‌دانند سلولیت چیست، با این شایعه فریب نمی‌خورند. سلولیت نتیجه رسوبات چربی منقبض شده توسط فیبرهای کلاژن است که منجر به ایجاد برآمدگی‌هایی روی پوست می‌شوند و از نظر فیزیولوژیکی، ویژگی منحصر به فرد ساختار پوست افراد را نشان می‌دهد.
بنابراین وجود چیزی به نام سم در بدن افرادی که سلولیت دارند، واقعیت ندارد و از این جهت جای نگرانی نیست. ضمن اینکه سلولیت درمانی ندارد و کرم‌ها و لوسیون‌های موجود در بازار بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند.
سلولیت از یک پشتوانه قوی ژنتیکی برخورد است! یا بهتر است بگوییم که برخی افراد استعداد بیشتری در ابتلا به سلولیت دارند و اگر مادر یا مادربزرگ فردی سلولیت داشته باشد، احتمال اینکه وی نیز به آن مبتلا شده و از آن رنج ببرد، بسیار بیشتر است.
ژن‌های خاصی بر متابولیسم، توزیع چربی و کارآیی سیستم‌های گردش خون و تخلیه لنفاوی زنان تأثیر می‌گذارند. یک مطالعه علمی در سال 2010 نشان داد تغییرات ژنی متفاوتی وجود دارد که می‌تواند تعیین کند چه افرادی بیشتر مستعد ابتلا به سلولیت متوسط یا شدید هستند.
از آن جایی که سلولیت از نظر برخی افراد یک مشکل چربی زیرپوستی محسوب می‌شود، به نظر منطقی می‌رسد که یک روش کاهش چربی مانند لیپوساکشن بتواند سلولیت را از بین ببرد.
پزشک لوله‌ای را از طریق یک برش کوچک وارد بافت بدن نموده و سپس سلول‌های چربی را برای همیشه حذف می‌کند. این کار به بهبود قطعی شکل بدن و از بین بردن چربی‌های سرسخت کمک می‌کند. اما واقعیت این است که تنها کاری که لیپوساکشن انجام نمی‌دهد این است که سلولیت را کاهش دهد!
در واقع، بسته به کیفیت پوست بیمار، گاهی اوقات عمل لیپوساکشن حتی ممکن است ظاهر پوست را بدتر کند. لیپوساکشن رسوبات چربی را از لایه عمیق‌تر پوست تا جایی که سلولیت وجود دارد، حذف می‌کند.
علاوه بر این، لیپوساکشن می‌تواند منجر به بی‌نظمی پوست شود. پوشیدن لباس‌های باکیفیت، مخصوص فشرده‌سازی پوست پس از لیپوساکشن برای جلوگیری از این مشکل ضروری است. اما با این حال حتی لیپوساکشن هم درمان قطعی برای سلولیت نیست.
لیپوساکشن هم درمان قطعی برای سلولیت نیست.
اگرچه در حال حاضر یک راه ثابت و قطعی برای از بین بردن کامل سلولیت وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد که علم پزشکی به یافتن یک راه طولانی مدت و موثر برای کاهش سلولیت نزدیک می‌شود.
با وجود این که دویدن یک شکل عالی از ورزش قلبی- عروقی است، اما لزوما بهترین ورزش برای بهبود سلولیت نیست.
بنابراین نمی‌توان از ورزش، به تنهایی انتظار داشت که سلولیت‌های سرسخت و ریشه‌دار را از بین ببرد. آهسته دویدن نیز نه ماهیچه‌سازی می‌کند و نه روی عضلات کلیدی یعنی عضلات باسن و همسترینگ کار می‌کند. پس انجام فعالیت‌های ورزشی مانند دویدن صرفا برای کمک به بهبود سلولیت‌ها و پیشگیری از سلولیت‌های خوش‌خیم است و نه بیشتر!
از نظر تئوری، این افسانه باید منطقی باشد. پرکننده‌های پوستی محصولی فوق‌العاده برای پر کردن و بازیابی حجم از دست رفته بدن هستند، بنابراین مطمئناً می‌توانند توده‌ها و فرورفتگی‌های بد شکل سلولیت را پر کرده و سطحی صاف برای پوست ایجاد کنند.
با این حال، حقیقت این است که پرکننده‌های پوستی برای درمان سلولیت مناسب نیستند و ممکن است حتی وضعیت سلولیتی را بدتر کنند. فرورفتگی‌های سلولیت به دلیل وجود نوارهایی از بافت منقبض ایجاد می‌شود و کسی نمی‌تواند به سادگی منطقه سلولیتی را با قرار دادن فیلر در آن ناحیه به سمت بالا فشار دهد. پرکننده‌ها همچنین می‌توانند پخش شوند و در اطراف فرورفتگی به سمت بالا فشار بیاورند و آن را حتی بیشتر نمایان کنند.
علاوه بر این، سلولیت معمولاً ناحیه وسیعی از بدن را می‌پوشاند، بنابراین هزینه استفاده از پرکننده‌های پوستی بسیار بالاست و در عین حال ریسک خطر زیادی هم دارد.
در این مقاله آموختیم که سلولیت چیست. در واقع، سلولیت با تجمع موضعی چربی و تغییر در بافت چربی در نواحی خاصی از بدن مرتبط است. البته عارضه پوست پرتقالی بیماری محسوب نمی‌شود، اما اگر تعداد و حجم سلول‌های چربی در زیر پوست افزایش یابد، به صورت برآمدگی‌های کوچک و متورمی خود را نشان خواهد داد که به آن سلولیت می‌گویند.
همان‌طور که دراین مقاله خواندید علت سلولیت متفاوت است و می‌تواند شامل مواردی مانند نوع تغذیه، زندگی کم تحرک یا تحرک بیش از اندازه و وراثت باشد. برخی درمان‌های سلولیت، شامل یک رژیم غذایی سالم و مغذی، لیپوساکشن، استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های حاوی کافئین یا 0.3 درصد رتینول، ماساژدرمانی و استفاده از امواج صوتی و رادیویی می‌باشد.
منبع: ++++++++
از سال 95 با ورود به مجموعه دکتر کرمانی وارد حوزه‌ی محتوا و به طور تخصصی محتوای تغذیه و سلامتی شدم. ابتدا کار رو با ترجمه شروع کردم و بعد از اون بخش سرپرستی و نظارت بر محتوا رو به عهده گرفتم. به شدت عاشق تولید محتوا هستم و به معجزه‌ی کلمات باور دارم.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نظر شما
نام *
ایمیل
بسیارعالی 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
تشکرعزیزم
مرسی عالی بود
برای دریافت مشاوره خرید رژیم دکتر کرمانی شماره همراه خود را ثبت کنید ما با شما تماس میگیریم
برای دریافت مشاوره با کارشناسان فیتامینشماره همراه خود را ثبت کنید ما با شما تماس میگیریم
